نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
اگر برجام تقریبا هیچ نبود چه نیازی به اینستکس داشتید؟!
سرویس سیاسی-
«روزنامه ایران» طی یادداشتی به ساز و کار مالی اروپا پرداخته و با حمله به منتقدین سیاست خارجی دولت نوشت : این روزها که سازوکار مالی اروپا با عنوان «اینستکس» رونمایی شده یکبار دیگر مخالفان دولت مواجهه‌ای همچون برجام با آن داشته و آن را «تقریباً هیچ» می‌خوانند. در ادامه این یادداشت آمده است: دقت و مرور در مواضع مخالفان حکایتگر کلی‌گویی، ابهام آفرینی و مطالب شعارگونه است. آنگونه که یکشنبه شب علی ادیانی راد نماینده مجلس حدود یک ساعت در آنتن زنده شبکه سه و برنامه «متن حاشیه» تا توانست در مذمت برجام و اینستکس سخن گفت و در نهایت در پاسخ به یک سؤال اساسی و جدی مجری که حالا چه باید کرد باز به این جمله شعاری اکتفا کرد که دولت باید پاسخ قاطعی به اروپایی‌ها بدهد!در ادامه این یادداشت آمده است: به نظر می‌رسد مخالفان ساده‌ترین راه را برای مواجهه با دولت انتخاب کرده‌اند یعنی انتقاد و فقط انتقاد. حال آنکه گوش جامعه از اظهارنظرهای شعاری و کلی‌گویی‌ها پر شده و حالا مواضع معطوف به برجام و اینستکس باید ناظر به آینده و پاسخ به چند سؤال صریح و روشن باشد. مهم‌ترین سؤال اما آن است که در مواجهه با آنچه بدعهدی آمریکا و تعلل اروپا خوانده می‌شود چه باید کرد؟ خروج از برجام یا ماندن در آن؟ در صورتی که راهکار، خروج از برجام باشد قاعدتاً موضوع اینستکس و تعامل با اروپا هم خود به خود منتفی می‌شود. سؤال دیگر آنکه تصمیم‌گیری در این باره بر عهده کیست و چه نهادی باید آن را اعلام کند؟ دولت، مجلس، شورای عالی امنیت ملی، هیئت نظارت بر برجام یا رهبر معظم انقلاب؟نویسنده همچنین تاکید کرده است: امید بستن به دیگر کشورها در صورت خروج از برجام هم به نظر نمی‌رسد راه به جایی ببرد. در میان کشورهایی که اصطلاحاً دستشان به دهنشان می‌رسد و در مناسبات بین‌المللی حرفی برای گفتن دارند، چین و روسیه به نسبت، نزدیکی بیشتری در اعلام مواضع با ایران دارند اما همین دو کشور هم حتی به نسبت اروپایی‌ها کمترین تحرک خاصی برای حفظ برجام و کمک به ایران نداشته‌اند مضاف بر اینکه در دوره گذشته هم پکن و هم مسکو پای قطعنامه‌های ضدایرانی شورای امنیت سازمان ملل که منجر به اعمال فشار و تحریم تهران شد را امضا کرده بودند.درباره این یادداشت چندین نکته وجود دارد که به اختصار به آنها می‌پردازیم، نخست آنکه نویسنده می‌گوید منتقدین همانند برجام معتقدند اینستکس نتیجه‌ای تقریبا هیچ دارد و سؤال اینجا است اگر نظر منتقدین صحیح نیست و برجام مواهبی داشته است چه نیازی به اینستکس و ساز و کار مالی اروپا وجود دارد؟!نکته دیگر اینکه اگر پس از خروج از برجام نمی‌توان انتظاری از دیگر کشورها داشت مگر این کشورهایی که بعد از خروج ایران از برجام کاری نمی‌توانند بکنند امروز کار دیگری کرده‌اند که به اتکای انجام نشدن آن پس از واکنش ایران همین روند را ادامه دهیم؟!و نکته سوم؛ طبیعتا مسئول سیاست خارجی کشور دولت است چنان چه مسئولیت شکست آن نیز با همین دولت مستقر می‌باشد، اگر برجام امضا شد، به نتیجه نرسید و امروز معیشت مردم تحت‌الشعاع ورود و خروج برخی کشورها به برجام قرار گرفته است بایستی دولت پاسخ دهد، البته در این میان مجلس شورا که به برجام در عرض بیست دقیقه رای داد و از آن عبور کرد نیز بایستی در کنار دولت ایستاده و پاسخگو باشد، نمایندگان کنونی مجلس نیز که از دولت مطالبه نمی‌کنند نیز بایستی جوابگوی ناکامی‌های سیاست خارجی دولت که قرار بود همه تحریم‌ها را در همان روز نخست اجرای برجام بردارد باشند.
روزنامه دولت در انتظار معجزه، از برجام تا اینستکس
روزنامه ارگان دولت در یادداشتی دیگر با عنوان «اینستکس دریچه‌ای که می‌تواند بازتر شود» نوشت: «سازوکار یاد شده بر پایه توان محدود کشورهای اروپایی طراحی شده و قابلیت اجرایی پیدا خواهد کرد و در واقع راهی است تا از طریق آن اروپایی‌ها بتوانند در عین اینکه استقلال عمل مالی خود را در برابر آمریکا محقق می‌کنند، اجرای تعهدات‌شان را هم ممکن و تسهیل کنند.اما اینها در حالی است که در داخل ایران برخی در ابتدای این مسیر همچنان بر طبل مخالفت می‌کوبند و این کانال مالی را هیچ می‌انگارند...اینها همان کسانی هستند که نمی‌گویند اگر برجام نباشد جایگزین آن چیست؟ اگر برجام نبود اینک اروپایی‌ها در کنار آمریکا قرار گرفته بودند و بی‌تردید با تحریم‌های همه‌جانبه ایران را تحت فشار قرار می‌دادند. یعنی بازگشت به شرایط سختی که کشور به ناحق و صرفاً به دلیل مخالفت برخی جریان‌ها با مذاکره و گفتوگو برای حل مشکلات بین‌المللی درگیر آن شده بود.»گفتنی است کرختی و رخوتی که در این فرصت قریب به 6 ساله به اقتصاد ما به واسطه انتظار معجزه از برجام و در پی آن امید به گشایش از سوی اروپایی‌ها تزریق شد، چرخ اقتصاد و تولید ما را که ولو به کُندی می‌چرخید، از حرکت باز داشت و روحیه و رمق تلاش و طراحی و تولید و تدبیر را از اقتصاد گرفت. به واسطه همین اتکای مضاعف به دیوار دشمن که موجب تشویق او به خباثت و بدعهدی‌های جدید شده، اقتصاد ملی با وجود ظرفیت‌های فراوان، به شدت آسیب دیده اما مدعیان اعتدال اصلاحات به جای پاسخگویی نسبت به گرفتار کردن کشور در این مخمصه اکنون در جای شاکی نشسته‌اند و وقحیانه از منتقدین تضمین می‌خواهند.از سوی دیگر این جریان در حالی با فرافکنی منتقدان را به عدم ارائه راه‌حل جایگزین در برابر نسخه‌های غربی متهم می‌کنند که بارها از سوی منتقدین دلسوز راه‌حل مشکلات اقتصادی کشور را در نا امید شدن مطلق از دشمن و بازگشت به احیای ظرفیت‌های معطل ملی و منطقه‌ای ، دست رد زدن به محصول خارجی و حمایت بی‌چون و چرا از تولید داخلی و اجرای جدی بندهای موثر اقتصاد مقاومتی عنوان کرده‌اند.
مخاطب باید مهم «رسیدگی به مطالبات اقتصادی مردم» کیست؟!
احمد حکیمی پور دبیرکل حزب اراده ملت و فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌و‌گویی با روزنامه زنجیره‌ای آرمان اظهار داشته است: «این مسائل را باید بیش از پیش پررنگ کنیم و در شعارهای اقتصادی انقلاب به‌خصوص بحث عدالت گام‌های موثر‌تری برداریم تا اختلاف طبقاتی در جامعه کاهش یابد و مردم به اهداف اقتصادی انقلاب برسند. گرچه انقلاب صرفا به دنبال هدف اقتصادی نبود، اما همواره دنبال عدالت بودیم و انقلاب نیز اساسا برای از بین بردن ظلم و گسترانیدن عدالت به‌وجود آمد. لذا باید در این بعد کارهای جدی‌تری صورت گیرد، چرا که در این زمینه از روح انقلاب و قانون اساسی که در اصول مختلف بدان‌ها تاکید شده هنوز فاصله داریم.»حکیمی پور در بخش دیگری از این گفتوگو اظهار داشته است: « اصلاح‌طلبان نیز وقتی در قدرت هستند باید به همه نیروهای کشور توجه کنند. نگاه حذفی آفت این کشور است. هر مسئولی که روی کار می‌آید می‌گوید که دولت قبلی هیچ کار نکرده، تخریب ویران کرده و من آمده‌ام که به توسعه و آبادانی بپردازم. این رویکردها واقعا در جامعه تاثیر منفی می‌گذارد.»درباره این اظهارات دو نکته را بایستی در نظر گرفت، نخست آنکه مخاطب باید و ضرورت رسیدگی به مشکلات اقتصادی و معیشتی کشور کیست؟! جز دولت و مدیران اقتصادی که اکثر این مدیران نیز اصلاح‌طلب و متعلق به این جریان سیاسی هستند؟!نکته دوم اینکه حکیمی پور به درستی به ایراد حامیان دولت در سال‌های گذشته‌اشاره کرده و پرداخته است، او می‌گوید هر مسئولی که روی کار می‌آید می‌گوید دولت قبلی هیچ کاری نکرده است و نگاهی به حدود 6 سال گذشته این منش و روش را در روزنامه‌های زنجیره‌ای و میان حامیان دولت به وضوح نشان می‌دهد، دولت پس از 6 سال دلیل ناکامی‌ها را دولت قبلی می‌داند و شهرداری و شورای شهر اصلاح‌طلب نیز دلیل ناکامی‌ها را شهردار اسبق می‌داند و...!
احمد حکیمی پور دبیرکل حزب اراده ملت و فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌و‌گویی با روزنامه زنجیره‌ای آرمان اظهار داشته است: «این مسائل را باید بیش از پیش پررنگ کنیم و در شعارهای اقتصادی انقلاب به‌خصوص بحث عدالت گام‌های موثر‌تری برداریم تا اختلاف طبقاتی در جامعه کاهش یابد و مردم به اهداف اقتصادی انقلاب برسند. گرچه انقلاب صرفا به دنبال هدف اقتصادی نبود، اما همواره دنبال عدالت بودیم و انقلاب نیز اساسا برای از بین بردن ظلم و گسترانیدن عدالت به‌وجود آمد. لذا باید در این بعد کارهای جدی‌تری صورت گیرد، چرا که در این زمینه از روح انقلاب و قانون اساسی که در اصول مختلف بدان‌ها تاکید شده هنوز فاصله داریم.»حکیمی پور در بخش دیگری از این گفتوگو اظهار داشته است: « اصلاح‌طلبان نیز وقتی در قدرت هستند باید به همه نیروهای کشور توجه کنند. نگاه حذفی آفت این کشور است. هر مسئولی که روی کار می‌آید می‌گوید که دولت قبلی هیچ کار نکرده، تخریب ویران کرده و من آمده‌ام که به توسعه و آبادانی بپردازم. این رویکردها واقعا در جامعه تاثیر منفی می‌گذارد.»درباره این اظهارات دو نکته را بایستی در نظر گرفت، نخست آنکه مخاطب باید و ضرورت رسیدگی به مشکلات اقتصادی و معیشتی کشور کیست؟! جز دولت و مدیران اقتصادی که اکثر این مدیران نیز اصلاح‌طلب و متعلق به این جریان سیاسی هستند؟!نکته دوم اینکه حکیمی پور به درستی به ایراد حامیان دولت در سال‌های گذشته‌اشاره کرده و پرداخته است، او می‌گوید هر مسئولی که روی کار می‌آید می‌گوید دولت قبلی هیچ کاری نکرده است و نگاهی به حدود 6 سال گذشته این منش و روش را در روزنامه‌های زنجیره‌ای و میان حامیان دولت به وضوح نشان می‌دهد، دولت پس از 6 سال دلیل ناکامی‌ها را دولت قبلی می‌داند و شهرداری و شورای شهر اصلاح‌طلب نیز دلیل ناکامی‌ها را شهردار اسبق می‌داند و...!