«حارث بن مغیره» می‌گوید: در یکی از راه‌های مدینه با امام‌صادق(ع) ملاقات کردم. ایشان فرمود: آیا تو حارث هستی؟ عرض کردم: بلی، من حارث هستم. آن حضرت فرمود: آگاه باش که گناهان نابخردان شما وبال‌گردن دانشمندان شما خواهد شد. پس از مدتی به خانه امام‌صادق(ع) رفتم و به محضر آن بزرگوار شرفیاب شدم و عرض کردم: شما  به من فرمودید که دانشمندان شما حامل بار گناه نابخردان خواهند شد، من از این سخن بسیار مضطرب شده‌ام. امام‌صادق(ع) فرمود: چه مانع شده که وقتی شنیدید بعضی از افراد شما گناه می‌کنند و موجب ناراحتی ما می‌شوند، آنها را در مورد گناهان سرزنش کنید، و با بیان رسا و قاطع آنها را از گناه باز دارید؟!
عرض کردم! فدایت شوم! آنها از ما اطاعت نمی‌کنند و سخن ما را نمی‌پذیرند. آن حضرت فرمودند: در این صورت از آنها دوری کنید و در مجالس آنها شرکت نکنید. (1)
ــــــــــــــــــــــــــــــ
1- روضه‌کافی، ج 8، ص 162