(بدان ای سالک راه خدا!) در مسئله راه رفتن، اگر انسان دید طبعش این است که دوست دارد. در راه رفتن مقدم بر دیگران راه برود و دیگران پشت سر او راه بروند، و خودش را در راه رفتن جلو می‌اندازد. بفهمد که مبتلای به کبر است. لذا برای معالجه کردن اگر با دیگری قدم برمی‌دارد، مقید باشد پیشی نگیرد.(1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- اخلاق ربانی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، شماره 7، ص 82