به نوشته روزنامه جوان، شبهه‌ای که سخنگوی دولت درباره حکم جاسوسی دری‌اصفهانی ایجاد کرد، تیتر برخی روزنامه‌ها شد. نوبخت گفته است «شناسایی جاسوس با وزارت اطلاعات است» نوبخت در آن سخنان درباره حکم دری‌اصفهانی به عنوان یکی از اعضای کارشناسی تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای گفته بود که: «با عنایت به اینکه مباحث جاسوسی از وظایف وزارت اطلاعات است و همان‌طور که شهادت و گزارش وزیر محترم اطلاعات درباره اتهامات ناروای جاسوسی به فرزند یکی از روسای قوا را قبول کردیم و واقعا هم باید قبول کنیم،‌این موضوع را نیز واسپاری به سیستم‌های اطلاعاتی و ضد جاسوسی کنیم، چرا که آنها از همه موارد باخبر هستند. اجازه دهیم وزیر اطلاعات در این زمینه گزارشی به عنوان نهاد اطلاعاتی به جامعه و ما ارائه دهد که قطعا ما آن را هم قبول خواهیم کرد.»
اولا وزارت اطلاعات تنها دستگاه اطلاعاتی کشور نیست و ممکن است اطلاعات جاسوسی یک نفر از نهاد اطلاعاتی دیگر به قوه قضائیه برسد. بنابراین گرچه شناسایی جاسوس و کشف جاسوسی با وزارت اطلاعات است، اما صرفا با وزارت اطلاعات نیست و می‌تواند نهاد اطلاعاتی دیگر، آنچنان که قانون به آن اجازه داده، چنین تشخیصی دهد.
ثانیا چه این وزارتخانه و چه نهاد اطلاعاتی دیگر هر زمان به شواهدی در مورد جاسوسی فردی دست یابند، باید اسناد و مدارک را به دستگاه قضایی ارائه دهند و این حکم دستگاه قضایی است که روشن می‌کند فردی جاسوس است یا خیر.
ثالثا مثال نوبخت در مورد قصه تخیلی دختر آیت‌الله آملی لاریجانی با حکم دری‌اصفهانی از این نظر جالب توجه است که او حکم قطعی دادگاه صالحه جمهوری اسلامی را با قصه‌ای که یک کانال معلوم‌الحال ضد انقلاب سر هم کرده قیاس می‌کند. از سویی همان‌طور که وقتی دستگاه قضایی حکم جاسوسی عضو تیم مذاکرات هسته‌ای را می‌دهد و ما می‌پذیریم، اگر حکم بر جاسوسی فرزند فلان مسئول هم بدهد، می‌پذیریم.
دولتی‌ها درصددند ننگ جاسوسی عضو تیم هسته‌ای بر پیشانی‌شان نباشد، اما تلاش برای تبرئه خودشان را نباید به این‌گونه پیش برند که تبرئه جاسوس از آن استنباط شود.