معلمان از رئیس جمهور آینده چه انتظاری دارند؟(خبر ویژه)
«معلمان از رئیس جمهور آینده چه انتظاری دارند؟ معلمان به کدام رئیس جمهوری دل خواهند بست؟»
روزنامه رسالت با طرح این سؤال نوشت: رئیس‌جمهور آینده در قبال چپاول دسترنج آنان در صندوق ذخیره فرهنگیان بی‌تفاوت نباشد و از این سوء استفاده کنندگان با تعبیر بدهکارانی که مطالبات معوقه دارند، دفاع ننمایند.
رئیس جمهوری که درد معلم روستایی را احساس کند و خود را در برابر مجاهدت معلم مسئول بداند و برای جبران این مجاهدت تلاش کند.
رئيس جمهوری که برای آرامش خاطر معلمان هم که شده، با دریافت‌کنندگان حقوق‌های نجومی برخورد کند و جرأت داشته باشد آنان را از عرصه‌های مدیریت کشور کنار بگذارد.
رئیس‌جمهوری که اشرافی و تجمل‌گرا نباشد تا بتوان واژه‌هایی نظیر «طعم تلخ فقر» و «شرمندگی معلم» در برابر همسر و فرزندان را با تمسک به سیره او التیام بخشید.
رئیس‌جمهوری که بودجه دستگاه‌ها را براساس عدالت توزیع کند و نه براساس قلدری و نفوذ و پارتی وزرا و بدین وسیله گامی در راه رفع مظلومیت از معلم بردارد.
رئیس‌جمهوری که درک کند آموزش و پرورش مسئله اساسی نظام و کشور است و بزرگترین سرمایه‌های مملکت، نسل آینده هستند نه گاز و نفت و پتروشیمی.
رئیس‌جمهوری که باور داشته باشد آموزش و پرورش دستگاهی تولیدی و مولد سرمایه اجتماعی است و نه دستگاهی مصرفی.
رئیس‌جمهوری که با لطایف‌الحیل نخواهد چوب حراج به مدارس دولتی بزند و آنها را به بخش خصوصی واگذار نماید.
رئیس‌جمهوری که به آمار نمایشی اقتصادی اکتفا نکند و از واقعیات زندگی مردم و سفره ساده معلم با خبر باشد، برای رونق آن غیر از سخنرانی، اقدامی هم به عمل آورد.
رئیس‌جمهوری که مشکل بیکاری جوانان و از جمله شرمندگی و استیصال معلم در برابر خانه‌نشینی جوان تحصیلکرده‌اش، خواب شب را بر او حرام نماید.
رئیس‌جمهوری که به آموزش و پرورش طمع سیاسی نداشته باشد و نخواهد از معلم به عنوان ابزار سیاسی برای تحکیم موقعیت خویش بهره‌برداری نماید.
رئیس‌جمهوری که در بین یک میلیون معلم، لااقل یک نفر را واجد شرایط وزارت آموزش و پرورش بداند و با سپردن زمام این وزارتخانه به مدیر مهمان، جامعه معلمان را تحقیر ننمایند.