وبسایت بی‌بی‌سی فارسی در گزارشی نوشت: حکومت ایران از کم‌رنگ شدن مرز میان دو کشور راضی است. تصویر مردانی اغلب جوان که با کوله‌پشتی و ساک دستی کوچکی از روی دیوار و کانتینرهای مرزی میان دو کشور ایران و عراق می‌گذرند تا برای اربعین به کربلا برسند، نشانه‌ای است از اتفاقی که در سال‌های اخیر در روابط دیپلماتیک رخ داده است: مرزها میان دو کشور که زمانی با هم می‌جنگیدند، کم‌رنگ شده است.
از یک سو ایرانی‌ها برای عراق می‌جنگند و از سوی دیگر ویزای سفر شهروندان ایرانی به جای کنسولگری‌های عراق در دفاتر خدمات مسافرتی شهرستان‌های ایران صادر می‌شود که نقش کنسولگری‌های موقت را ایفا می‌کنند.
یا شهرداری‌ تهران، کنترل خدمات شهری این منطقه زیارتی عراق را در دست می‌گیرد و شهروندان ایرانی با کارت‌های بانکی‌شان می‌توانند از خودپردازهای بانک‌های عراقی، دینار بگیرند.
اما ماجرای این سفر زیارتی چیست؟ آیا عراق حیاط خلوت جمهوری اسلامی شده است یا پیوندهای فرهنگی و مذهبی میان دو کشور چنان است که مرزهای سیاسی نمی‌تواند زائران امام سوم شیعیان را با وجود سابقه جنگی هشت ساله از هم دور کند؟
بی‌بی‌سی می‌افزاید: زائران ایرانی از سه نقطه مرزی مهران در استان ایلام و چذابه و شلمچه در استان خوزستان وارد عراق می‌شوند. سپس به شهر نجف سفر می‌کنند تا از آنجا مناسک پیاده‌روی در فاصله نزدیک به 80 کیلومتری این شهر تا کربلا را آغاز کنند. در فاصله این دو شهر هیئت‌هایی اغلب از شیعیان ایرانی و عراقی مستقر شده‌اند تا به زائران این مسیر خدمات مختلفی ارائه کنند. شما اگر یکی از مسافران این مسیر باشید نیازی به خرید غذا، پرداخت هزینه محل اقامت و خدمات درمانی و هزینه‌های مشابه ندارید. این هیئت‌ها یا آن‌طور که شیعیان عراقی می‌گویند این موکب‌ها، در کنار افراد محلی، غذا، میوه، چای و شیرینی رایگان به زائران ارائه می‌کنند. سنت اسلامی نذر در اینجا توسعه زیادی پیدا کرده است. برق لازم برای شارژ تلفن، ماساژ برای گرفتن خستگی از پا و شانه‌های زائران، پوشک برای نوزادان و هر خدمتی که در این مسیر مورد نیاز باشد در قالب نذر و به صورت رایگان عرضه می‌شود. در کنار شیعیان عراقی که میزبان‌اند و شیعیان ایرانی که همسایه‌اند، شیعه‌هایی از کشورهای دیگر هم در این مناسک حضور دارند.
شبکه دولتی انگلیس خاطرنشان کرد: در دوران حکومت «حزب بعث» این سفر ممنوع شد و پس از چند بار حمله به زائران، مدتی از رونق افتاد. اوباما در پاییز سال 2011 اعلام کرد که نیروهایش را تا پایان سال میلادی از عراق خارج می‌‌کند. اندکی بعد در اربعین همان سال ایران با بهره‌گیری از دلبستگی مذهبی مشترک اکثریت مردم ایران و شیعیان جنوب عراق، یک مناسک فردی را به آیینی بزرگ و جمعی تبدیل کرد. این اقدام پیام روشنی داشت، آن که رفتنی است نیروهای آمریکایی‌اند و آن که می‌ماند «نیرهای مردمی» ایرانی‌اند.