حاج محمدحسن شایان‌فر؛ کسی که ‌دوستان بسیاری سر سفره علم او نشستند و از جرعه جرعه محبتش سیراب شدند و دشمنانش به‌رغم ضربه خوردن بسیار از تیزبینی و تسلیم ناشدنی و غیرقابل معامله بودنش درمواجهه با او در برابر ادب، حلم و استدلال و معلومات بی‌نظیرش سر تعظیم فرود می‌آوردند، اکنون پس از عمری خدمت صادقانه به اسلام و انقلاب، مزد خود را گرفته و بر سر سفره اربابش مهمان گشته است. او شاد و ما غمگین، او آرام و ما بی‌قرار و البته او نگران اما دعاگوی فرزندان بی‌شمار معنوی‌اش در گوشه گوشه ایران و ... تا بار امانتی که به آنان واگذارکرده را چگونه به سر منزل مقصود برسانند.
از فضائل او خواهند گفت و خواهند نوشت اما این نوشته خطاب به دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب است که به گمان باطل آنان، رفتن محمدحسن شایان‌فر پایانی بر روشنگری‌های او و آغازی برای ترکتازی آنان در کنار غفلت و تغافل مسئولین فرهنگی است.
اگر مطهری‌ها، دیالمه‌ها و آیت‌ها رفتند و پس از آنان شما لحظه‌ای آب خوش از گلویتان پایین رفت، پس از شایان‌فر هم دل خوش کنید که روزهای خوشی در پیش خواهید داشت!!
اما خون به ناحق ریخته هر شهید، درخت انقلاب اسلامی را بارورتر کرده و ثمرات آن، خواب خوش را بر شما حرام کرده است.
پس از شایان‌فر، خون دل‌ها و مجاهدت‌های او برای این انقلاب، به ثمر نشسته و خواهد نشست و فرزندانش خواب را بر شما حرام خواهند کرد.
زهرا بنت علی
فرزند معنوی حسن شایان‌فر