سرویس ورزشی-
برخی روسای فدراسیون‌ها و مدیران ورزشی سفر با تیم‌های مختلف ملی در رویداد‌های بین‌المللی را به هیچ وجه از دست نمی‌دهند، بدون اینکه نقش موثری در این همسفری داشته باشند. این اتفاق در طی سالیان گذشته و در اکثر رشته‌های ورزشی ایران مشاهده شده و هم‌چنان نیز ادامه دارد. سفرهای کوچک و بزرگ. از سفر برای کسب سهمیه تا سفر برای کسب افتخار. فرقی ندارد. شاید مهم‌ترین نکته‌اش این است که قاره‌ و کشورش چشم‌نوازتر باشد و مدت ماموریتش طولانی‌تر.
متاسفانه در جریان بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ هم شاهد رفت و آمد مدیران مختلف ورزشی به ریو بودیم که هنوز علت حضور آنها در المپیک مشخص نشده یا حداقل تاثیر حضور آنها برای ما عیان نشده است. به نظر می‌رسید این افراد بیشتر به عنوان توریست به برزیل رفته بودند تا به عنوان مدیر ورزشی و موثر به حال کاروان.
در این میان بودند حتی روسای فدراسیون‌هایی که ورزشکاران‌شان در هفته دوم مسابقه داشتند اما به همراه برخی همراهان چندین روز زودتر و بدون ورزشکار راهی ریو شده بودند تا رژه و مراسم افتتاحیه و شاید هم لبخند مقابل دوربین‌های تلویزیونی را از دست ندهند.
داستان رفتن افراد غیرضروری به رویدادهای بین‌المللی و بزرگی چون بازی‌های آسیایی و المپیک همیشه عنصر جدا نشدنی از ورزش ایران بوده و هست اما باید بالاخره روزی برای این وضعیت پایانی وجود داشته باشد، آن هم در شرایطی که مشکلات مالی گریبانگیر ورزش ایران بوده و هست و این اعزام‌ها جز بار مالی هنگفت هیچ عایدی برای ورزش ایران نداشته و نخواهد داشت.