پنجشنبه هفته گذشته در برنامه «شهر فرنگ» شبکه خبر، دو تن از به اصطلاح سینماگران میهمان برنامه بودند که درباره سوژه‌یابی در سینمای ایران به بحث بپردازند. متاسفانه عدم دقت و کج‌سلیقگی در انتخاب میهمانان یاد شده، موجب شده بود که برخلاف اغلب اوقات، هر دو نفر با دیدگاهی همسو با  ساخت فیلم‌های سیاه به عنوان سینمای اجتماعی(!) در برنامه فوق حضور پیدا کنند.
یکی از میهمانان که در کارنامه‌اش فیلم‌هایی از همین دست همچون «برف روی کاج‌ها» به چشم می‌خورد، ضمن دفاع از این دسته فیلم‌ها، در اظهاراتی شگفت، جامعه ایران را جامعه‌ای بحران‌زده و مملو از نابهنجاری‌های اجتماعی مانند خیانت و طلاق و اعتیاد و ...جلوه داد!
میهمان دیگر نیز که اغلب فیلم‌هایش دارای ضعف و لکنت فراوان ساختاری بوده و از همین روی فروش مناسبی هم نداشته‌اند سخنان وی را مدام تایید کرده و در پاسخ مجری که چرا سینمای ایران فقط به مشکلات آدم‌های تهران و آن هم میدان ونک به بالا می‌پردازد، این‌گونه بحران‌ها را مختص تهران ندانسته و معتقد بود بحران‌هایی مانند خیانت در سایر شهرستان‌ها هم به وفور یافت می‌شود! اگرچه در سخنی تناقض‌آمیز و در جمله‌ای به عنوان جواب پرسش مجری که چرا فضای این‌گونه فیلم‌ها، این قدر شیک و به اصطلاح بالاشهری است، با لحنی تحقیرآمیز گفت که «خب، کسانی که پول ندارند، دیگر فکر این‌جور چیزها (خیانت) نمی‌افتند»!
بازهم پرسش ما متوجه میهمانان برنامه «شهر فرنگ» که مواضعشان از پیش مشخص بود نیست بلکه این سوال مکرر از دست‌اندرکاران شبکه خبر و همچنین مدیران سیمای جمهوری اسلامی است که اگر قرار است رسانه ملی قرارگاه جنگ نرم باشد و علیه دروغ‌پردازی‌های دشمنی که 24 ساعته در رسانه‌هایش به وارونه‌نمایی واقعیات جامعه ایران و تصویر‌سازی از بحران خیالی در آن مشغول است، برنامه بسازد، چگونه می‌تواند آنتن خود که از سرمایه‌های این ملت مظلوم تامین می‌شود را در اختیار کسانی بگذارد که همان لاطائلات رسانه‌های بیگانه را بلغور می‌کنند؟!
این درحالی است که در یک بررسی محققانه و پژوهش‌گرانه، همین حضراتی که مدعی بحران‌زدگی جامعه ایران هستند، خود از متهمان ایجاد بحران امروز سینمای ایران محسوب شده که با ساخت فیلم‌های سیاه و چرک و کثیف از جامعه‌ای که پویایی و امید و اقتدار آن، دشمن غدار را در میادین سیاسی و نظامی به زانو درآورده، مردم را از سالن‌های سینما فراری داده‌اند.