* من در این مسابقه‌ها تمام تلاش خودم را برای کسب بهترین نتیجه انجام دادم و با وجود اینکه در نیمه نهایی تمام بزرگان جهان حضور داشتند اما تمام توانم را برای صعود به فینال گذاشتم. من از حضور در کنار افرادی چون «جاستین گاتلین» و «تایسون گای» ترسی نداشتم و حتی از رقابت با «یوسین بولت» هم نمی‌ترسم. مطمئن باشید در مراحل بعدی اگر توجه کافی مسئولان باشد و امکانات در اختیارم باشد در بین بزرگان دوی سرعت حسن تفتیانی هم خواهد بود.
*من پله‌های ترقی را یک به یک پشت سر می‌گذارم اما فقط یک «دستت درد نکند» خالی می‌شنوم. آیا این برای من امکانات می‌شود؟
* سال‌های متوالی است که علی‌رغم نادیده گرفته شدنم و بحث‌های زیادی که برای برگزاری اردو و در اختیار قرار دادن امکانات با من صورت گرفته، کار کرده‌ام. آیا ورزشکارانی که در رقابت‌های جهان شانه به شانه با آنها دویده‌ام، چنین دغدغه‌هایی دارند؟ آیا تمام فکرشان مشغول شرایط تمرینات است؟ مسابقه‌های دوومیدانی قهرمانی جهان بزرگ‌ترین رویداد ورزشی سال 2015 بود و مهمترین و جذابترین ماده هم دوی 100 متر بود. در دوران نوجوانی از بسیاری بزرگان شنیدم که آرزوی عکس گرفتن با غول‌های سرعت دنیا را دارند اما الان من با توکل به خدا به رقابت با این اسطوره‌ها پرداختم و نشان دادم که یک ورزشکار ایرانی شایستگی‌هایش بالاتر از چنین تفکرات است.
*امیدوارم که مسئولان ذیربط با غنیمت شمردن زمان و دیدن عملکرد رو به رشد من، دغدغه‌های موجود در راه مرا تا المپیک خنثی کنند تا من بتوانم تنها به نتیجه بهتر فکر کنم.