(بدان سالک عزیز!) علاوه بر خطراتی که در دنیا متوجه انسان کیاف می‌شود، چند خطر بزرگ هم در برزخ وجود دارد که نمی‌توان به راحتی از آنها گذشت.
سه مسئله در برزخ مطرح است: یکی بحث نور و ظلمت در برزخ، دیگری وسعت و ضیق‌ آنجا و در آخر هم طولانی بودن مدت و قلت زمان توقف در برزخ. همه اینها ارتباط مستقیمی با نحوه زندگی انسان در دنیا و میزان بهره‌مندی او از ابزار و لذائذ دنیوی دارد.
یعنی این سه مسئله بر محور ارتباطات و تعلقات انسان می‌گردد. لذا هر چه تعلق و تمتع انسان نسبت به مادیات بیشتر باشد، برزخش تنگ‌تر و تاریک‌تر بوده و زمان بیشتری را در آنجا معطل خواهد شد، عکس قضیه هم درست است و هر مؤمنی که دنیای سخت‌تری را بگذراند، برزخش نورانی‌تر، وسیع‌تر و سریع‌تر خواهد بود.
حتی در مورد اولیای خدا هم این نکته را داریم که توقف آنها هم در برزخ سه روز طول می‌کشد. یعنی آنها که هیچ تعلقی به مادیات ندارند، تنها به دلیل وجود  یک رابطه طبیعی با عالم مادیت که ضرورت زندگی بشری آنها بوده است زمان کوتاهی را معطل می‌شوند. یعنی صرف رابطه نه تعلق، برزخ انسان را طولانی می‌کند. (1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 167