ابراهیم حاجی محمدزاده

«... عبرت بگیرید! عبرت بگیرید از این حوادث تاریخ. تاریخ معلم انسان است تعلیم بگیرید از این حوادث که در دنیا واقع می‌شود...»(1)
در تاریخ شگفت‌انگیز و الهی انقلاب اسلامی روزهای بس گرانقدری برای عبرت‌آموزی امت ما و مستضعفان جهان در مسیر رسیدن به حکومت جهانی حضرت صاحب‌الزمان(عج) وجود دارد.
از آغاز سومین سال پیروزی انقلاب اسلامی همکاری بنی‌صدر و منافقین که علنی می‌شود همراهی ملی‌گراها، نهضت آزادی جبهه ملی و تمامی مزدوران رنگارنگ داخلی چپ و راست و گوش به فرمان استکبار جهانی با آنان را در پی دارد. در هنگامه آن روزها که حادثه دانشگاه 1359/12/14 و اوج‌گیری توطئه‌های مختلف و ترورها و آشکار شدن شورش‌های خیابانی و مواضع علنی بنی‌صدر بر علیه امام(ره) و زمینه‌سازی منافقین برای قیام مسلحانه از جمله آنهاست، یکی از پاک‌ترین و مخلص‌ترین سربازان خط امام، دکتر چمران در جبهه سوسنگرد، دهلاویه در نبرد با مزدوران بعثی به شهادت می‌رسد (1360/3/31) امام خمینی در فردای آن روز 1360/4/1، طی پیامی به ملت لبنان و خانواده شهید چمران پیام بسیار عبرت‌آموز و راهگشا در رابطه با وقایع آن روزهای بحرانی و آشفته ابلاغ می‌فرمایند:
«... شهادت انسان‌ساز پرافتخار اسلام و مجاهد بیدار و متعهد راه تعالی و پیوستن به ملاء اعلی، دکتر مصطفی چمران را به پیشگاه ولی‌عصر، ارواحنا فداه- تسلیت و تبریک عرض می‌کنم تسلیت از آن رو که ملت شهیدپرور ما سربازی را از دست داد که در جبهه‌های نبرد با باطل، چه در لبنان و چه در ایران حماسه می‌آفرید و سرلوحه مرام او اسلام عزیز و پیروزی حق بر باطل بود. او جنگجویی پرهیزکار و معلمی متعهد بود که کشورهای اسلامی ما به او و امثال او احتیاج مبرم داشت و تبریک از آن رو که اسلام بزرگ چنین فرزندانی تقدیم ملت‌ها و توده‌های مستضعف می‌کند و سردارانی همچون او در دامن تربیت خود پرورش می‌دهد. مگر چنین نیست که زندگی عقیده و جهاد در راه آن است.
چمران عزیز با عقیده پاک خالص غیروابسته به دستجات و گروه‌های سیاسی و عقیده به هدف بزرگ الهی، جهاد را در راه آن از آغاز زندگی شروع و با آن ختم کرد. او در حیات با نور و معرفت و پیوستگی به خدا قدم نهاد و در راه آن به جهاد برخاست و جان خود را نثار کرد. او با سرافرازی زیست و با سرافرازی شهید شد و به حق رسید.
هنر آنست که بی‌هیاهوی سیاسی و خودنمایی‌های شیطانی برای خدا به جهاد برخیزد و خود را فدای هدف کند نه هوی و این هنر مردان خداست.
او در پیشگاه خدای بزرگ با آبرو رفت. روانش شاد و یادش به خیر. و اما، ما می‌توانیم چنین هنری داشته باشیم؟ با خداست که دستمان را بگیرد و از ظلمات جهل و نفسانیت برهاند...»(2)
در همان روز شهادت شهید چمران (نمایندگان مجلس شورای اسلامی طی نامه‌ای به محضر امام (ره) اعلام می‌کنند:
پس از بحث و بررسی با حضور 190 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی با اکثریت 177 نفر رای موافق و 1 رای مخالف و 12 رای ممتنع «آقای بنی صدر برای ریاست جمهوری اسلامی ایران کفایت سیاسی ندارد» به موجب اصل 110 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مراتب برای اتخاذ تصمیم به خدمت امام عظیم‌الشان گزارش می‌گردد...» و حضرت امام(ره) نیز بلافاصله بر اساس مدلول قانون اساسی بنی‌صدر را به دلیل عدم کفایت سیاسی عزل می‌فرمایند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- صحیفه امام(ره) ج 14 ص 491
2- صحیفه امام(ره) ج 14 ص 478