سرویس ورزشی -

خوشبختانه در یک ارزیابی سریع و نگاهی کلی، می‌توان عملکرد کاروان ورزشی جمهوری اسلامی ایران در این دوره از بازی‌ها را در مجموع مثبت و قابل قبول دانست. این ارزیابی اولیه بیش از هر چیز می‌تواند مبتنی بر نظرات افکار عمومی و اظهارات مردمی باشد که طی روزهای گذشته و این روزها، از طرق مختلف به ویژه رسانه‌ها شنیده می‌شود و می‌توان با تکیه بر این بررسی غیررسمی باجرأت گفت مردم قدرشناس و فهیم ایران از عملکرد جوانان ورزشکار سرزمین خود در بازی‌های آسیایی رضایت دارند و این قهرمانان توانستند با خلق پیروزی‌ها و قرار گرفتن بر سکوها و تصاحب مدال‌ها، هدف بزرگ ورزش در بعد قهرمانی، یعنی «شاد کردن دل مردم» را در این دوره از بازی‌ها محقق سازند.
با این همه، به گمان ما مهمتر از کسب پیروزی‌ها و افتخارات، آنچه از این هم اهمیت بیشتری دارد و حتی از تصاحب مدال‌های رنگارنگ، آن هم در رشته‌های مختلف و آن هم در گروه جنسی متفاوت (زنان و مردان) از ارزش افزون‌تری برخوردار است، درک پیام این افتخارات و پیروزی‌ها و دریافت این موضوع و رسیدن به این نتیجه معنی‌دار است که حالا می‌توان گفت کسب موفقیت در ورزش ما رفته رفته دارد از حالت جرقه‌ای و تقدیری و اتفاقی و... خارج و به یک «روند» و «روال» تبدیل می‌شود. آنچه در این جمله ساده و کوتاه بیان شد یکی از آرزوهای بزرگ کسانی است که سال‌هاست در ورزش و حال و هوای آن نفس می‌کشند و دوست دارند ورزش ایران هم فراتر از روزمرگی و دل‌خوش کردن به نتایج زودگذر و دویدن به دنبال کمیت و مدال و سکو و دست زدن به هر حربه‌ای برای رسیدن به آن (مثل بعضی کشورهایی که برای خلق افتخار در مسابقات دست به دامن ورزشکاران خارجی می‌شوند؛ نمونه چنین کشورهایی در همین بازی‌های آسیایی مشاهده شد و...!)، از ساختار، برنامه و روندی مستحکم و هدفدار برخوردار باشد و موفقیت در آن «نهادینه» و پیشرفت در آن یک حرکت توقف‌ناپذیر باشد. خوشحالیم که امروز با توجه به آنچه در هفدهمین دوره بازی‌های آسیایی چهره بست و آنچه که طی چند سال اخیر در ورزش ما رخ داده، یعنی با تکیه بر واقعیات غیرقابل کتمان و شواهد انکارناپذیر، می‌توانیم بگوئیم که ورزش ما دارد وارد مرحله‌ای جدید و امیدوارکننده می‌شود. حالا می‌توانیم با همه درک و لمس خود بگوئیم در عرصه ورزش هم «ما می‌توانیم». می‌توانیم، آن باشیم که باید باشیم.
قبل از آنکه از این مطلب دور شویم، لازم به ذکر است که تردیدی وجود ندارد که موفقیت‌های اخیر و امروز ورزش فقط حاصل برنامه چند ماهه گذشته و تلاش مسئولان فعلی ورزش نیست، بلکه مجموع تلاش‌ها و دلسوزی‌های سال‌های گذشته، با همه کاستی‌ها و نقایصی که همراه داشته است، اینک دارد رفته رفته به بار می‌نشیند، دارد به ما می‌گوید ورزش ما می‌تواند در رشته‌های مختلف به جایگاه‌های بزرگ‌تر و قله‌های رفیع‌تر دست پیدا کند، جوانان ما از استعداد و توان کافی برخوردارند تا در بزرگترین میادین ورزشی هنرنمایی و چشم‌ها را خیره نمایند و عناوین بزرگ را به نام خود و کشورشان ثبت کنند.
بارها نوشته‌ایم که آرزوی بزرگ ورزش‌دوستان این است که ایران عزیز در جهان به یک کشور «صاحب ورزش» تبدیل شود، ورزشی که در شان این ملت سربلند و انقلابی و این سرزمین پرافتخار و بزرگ باشد و با توجه به آنچه بالاتر اشاره شد می‌توان گفت، حرکت هر چند نه هنوز تمام و کمال، اما به هر حال به این سمت و سو آغاز شده است و این تازه آغاز حرکت و اول راه است. اگر کمیت و تعداد و رقم را ملاک مقایسه بگیریم و شاهدی برای اثبات گفته خود بیاوریم، کافی است نگاهی به جدول رده‌بندی مدال‌ها در همین بازی‌های آسیایی- فعلا با المپیک کاری نداریم-بیندازیم و ببینیم کشورهای «صاحب ورزش» مثل چین در مقایسه با «ما» در چه وضعیتی به سر می‌برند، بنابراین برای قرار گرفتن در جمع کشورهای صاحب ورزش در جهان راهی طولانی در پیش است و کاری سخت برعهده ماست. طی نمودن این راه، شدنی است و انجام این کار به خوبی از ما برمی‌آید به شرط آنکه در باد غرور این اتفاقات و پیروزی‌ها نخوابیم و از اصل مطلب و هدف بزرگ غافل نشویم. از همین امروز باید با ارزیابی دقیق و علمی از آنچه بر ورزش ما طی سال‌های اخیر و به ویژه در بازی‌های آسیایی (کره) گذشت و تکیه بر داده‌ها و یافته‌های این محاسبه‌ها و ارزیابی‌ها راه آینده را روشن‌تر و هموارتر سازیم.
بدون شک در آینده و ادامه راه، هر چقدر بابرنامه‌تر، دقیق‌تر، آینده‌نگرتر حرکت کنیم و بهتر و «جهادی»تر به مسئولیت خود عمل کنیم، از مشغولیت‌ها و روزمرگی‌ها و خودخواهی‌ها و.. حذر کنیم، اگر دست به دست هم داده فضای ورزش را سالم و به محیطی برای سازندگی و کار کردن تبدیل کنیم، با شجاعت آفات و علف‌های هرز آن را ریشه‌کن کنیم، پیشرفت و حرکت رو به جلوی ورزش هم، ‌آهنگ سریع‌تری به خود می‌گیرد و خیلی زودتر از آنچه در وهله اول به نظر می‌رسد، ما را به مقصد و هدف مورد نظر نزدیک می‌کند...