موفقیت محققان ایرانی در درمان سرطان
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، با همکاری مرکز تخصصی سرطان نوادای آمریکا با استفاده از نانوذرات موفق به افزایش مقدار دُز جذب اشعه‌های تخریب‌کننده تومور در بافت‌های سرطانی شدند که این دستاورد می‌تواند در کوتاه کردن زمان درمان و در نتیجه کم کردن آسیب به بافت‌های سالم مفید باشد.
به گزارش ایسنا، براکی تراپی، یک نوع روش درمان سرطان است که در آن از نوعی چشمه انرژی به نام تابش یونیزاسیون برای از بین بردن سلول‌های سرطانی یا کوچک کردن آن‌ها بهره می‌گیرند. در این روش درمانی، مواد رادیو اکتیو مستقیما در داخل تومور یا در نزدیکی آن قرار می‌گیرد. قرارگیری این مواد در خود بافت یا نزدیکی آن، بازده درمان را افزایش می‌دهد و در مقابل حجم سلول‌های سرطانی به سرعت کاهش داده می‌شود. از عوامل موثر بر سرعت درمان می‌توان به مقدار دز دریافت شده توسط بافت سرطانی اشاره کرد که در صورت افزایش این دز درمانی می‌توان افزایش سرعت درمان را انتظار داشت.
برای درمان سرطان پروستات نیز می‌توان از براکی‌تراپی بهره گرفت. در این روند درمانی، از 48عدد چشمه انرژی با نحوه چینش خاص استفاده می‌شود. این چشمه‌ها باید مدت زمان خاصی داخل ناحیه پروستات قرار گیرند. متاسفانه در مدت زمانی که این چشمه‌ها در بدن بیمار قرار دارد، امکان آسیب به بافت‌های سالم اطراف پروستات و همچنین جابه‌جا شدن چشمه‌ها در محل بافت سرطانی وجود دارد.
اکنون محققان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی با همکاری مرکز تخصصی سرطان نوادای آمریکا با استفاده از نانوذرات موفق به افزایش مقدار دز جذب اشعه‌های تخریب‌کننده تومور در بافت‌های سرطانی شده‌اند.
مهدی بخش‌آبادی، کارشناس ارشد فیزیک دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی که از مجریان این طرح است درباره این تحقیقات گفت: «برای بررسی اثر حضور نانوذرات بر افزایش مقدار دز، ابتدا چشمه براکی تراپی را در کد MCNPX (یکی از کدهای مربوط به روش مونت کارلو که توانایی محاسبه افزایش مقدار دز در حضور نانوذرات طلا را دارد) را طراحی کردیم. سپس تعداد 48 چشمه را با چینش خاصی که در مراکز درمانی دنیا برای درمان پروستات استفاده می‌شود در فانتوم بافت نرم پروستات قرار دادیم.
وی گفت: ضریب افزایش مقدار دز (DEF) به صورت نسبت مقدار دز در حضور نانوذره به مقدار دز در عدم حضور نانوذره تعریف می‌شود که نشان‌دهنده میزان تاثیر نانو ذره‌ها در تغییر مقدار دز است.
این محقق افزود: برای اثبات اثر افزایش مقدار دز نانوذره‌ها، این ضریب را برای هر شش نوع نانوذره طلا، طلا، گادولینیم، اکسیدآهن، نقره و پلاتین محاسبه کردیم.
به گفته وی، با توجه به نتایج محاسباتی، با تزریق نانوذرات طلا به بافت سرطانی، مقدار دز جذبی فوتون‌ها توسط آن به طور میانگین 1/79 برابر شده است.
بخش‌آبادی درباره این نتایج عنوان کرد: «در بافت سرطانی پروستات، با برخورد فوتون‌های حاصل از چشمه‌های براکی تراپی به نانوذرات داخل تومور، مقدار دز جذبی تومور افزایش یافته و روند تخریب تومور تسریع می‌یابد. همچنین به طور همزمان مقدار دز جذبی به وسیله بافت سالم نیز کم می‌شود. واضح است که با افزایش مقدار دز جذبی بافت سرطانی پروستات، مدت زمان لازم برای رسیدن مقدار دز تجویزی، قابل کاهش خواهد بود یا به طریقی دیگر، می‌توان برای همان مدت زمان تجویز، از چشمه‌هایی با فعالیت کم‌تر استفاده کرد.
وی با ابراز رضایت از نتایج موجود، به انجام ادامه تحقیقات تیم حاضر بر روی تاثیر حضور نانوذرات پالادیوم و سزیم برای درمان پروستات اشاره کرد که نتایج آن به زودی منتشر خواهد شد.
برای درمان سرطان پروستات نیز می‌توان از براکی‌تراپی بهره گرفت. در این روند درمانی، از 48عدد چشمه انرژی با نحوه چینش خاص استفاده می‌شود. این چشمه‌ها باید مدت زمان خاصی داخل ناحیه پروستات قرار گیرند. متاسفانه در مدت زمانی که این چشمه‌ها در بدن بیمار قرار دارد، امکان آسیب به بافت‌های سالم اطراف پروستات و همچنین جابه‌جا شدن چشمه‌ها در محل بافت سرطانی وجود دارد.
اکنون محققان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی با همکاری مرکز تخصصی سرطان نوادای آمریکا با استفاده از نانوذرات موفق به افزایش مقدار دز جذب اشعه‌های تخریب‌کننده تومور در بافت‌های سرطانی شده‌اند.
مهدی بخش‌آبادی، کارشناس ارشد فیزیک دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی که از مجریان این طرح است درباره این تحقیقات گفت: «برای بررسی اثر حضور نانوذرات بر افزایش مقدار دز، ابتدا چشمه براکی تراپی را در کد MCNPX (یکی از کدهای مربوط به روش مونت کارلو که توانایی محاسبه افزایش مقدار دز در حضور نانوذرات طلا را دارد) را طراحی کردیم. سپس تعداد 48 چشمه را با چینش خاصی که در مراکز درمانی دنیا برای درمان پروستات استفاده می‌شود در فانتوم بافت نرم پروستات قرار دادیم.
وی گفت: ضریب افزایش مقدار دز (DEF) به صورت نسبت مقدار دز در حضور نانوذره به مقدار دز در عدم حضور نانوذره تعریف می‌شود که نشان‌دهنده میزان تاثیر نانو ذره‌ها در تغییر مقدار دز است.
این محقق افزود: برای اثبات اثر افزایش مقدار دز نانوذره‌ها، این ضریب را برای هر شش نوع نانوذره طلا، طلا، گادولینیم، اکسیدآهن، نقره و پلاتین محاسبه کردیم.
به گفته وی، با توجه به نتایج محاسباتی، با تزریق نانوذرات طلا به بافت سرطانی، مقدار دز جذبی فوتون‌ها توسط آن به طور میانگین 1/79 برابر شده است.
بخش‌آبادی درباره این نتایج عنوان کرد: «در بافت سرطانی پروستات، با برخورد فوتون‌های حاصل از چشمه‌های براکی تراپی به نانوذرات داخل تومور، مقدار دز جذبی تومور افزایش یافته و روند تخریب تومور تسریع می‌یابد. همچنین به طور همزمان مقدار دز جذبی به وسیله بافت سالم نیز کم می‌شود. واضح است که با افزایش مقدار دز جذبی بافت سرطانی پروستات، مدت زمان لازم برای رسیدن مقدار دز تجویزی، قابل کاهش خواهد بود یا به طریقی دیگر، می‌توان برای همان مدت زمان تجویز، از چشمه‌هایی با فعالیت کم‌تر استفاده کرد.
وی با ابراز رضایت از نتایج موجود، به انجام ادامه تحقیقات تیم حاضر بر روی تاثیر حضور نانوذرات پالادیوم و سزیم برای درمان پروستات اشاره کرد که نتایج آن به زودی منتشر خواهد شد.