سال 1345 در خوراسگان چشم به جهان گشود. وجودش عطیه الهی بود که از جانب فرشتگان به خانواده اهدا شده بود. در وی از هرگونه رنگ و ریا، خلوص و صفایی وجودش را پرکرده بود که در کمتر کسی نشانی از آن می‌توان یافت. سرسپرده اهل‌بیت(ع) به ویژه امام حسین‌(ع) بود. پیوسته یاد و ذکر ائمه اطهار(ع) را در خاطر و بر لبانش حفظ می‌کرد. گویی وجود خود را پیشکشی می‌دانست که باید در راه حق و عدالت محمدی تقدیم سازد. با آغاز دوره مدرسه به تحصیل علم پرداخت و در این مسیر بسیار کوشا و باهوش بود. اما به جهت ناتوان بودن خانواده در تامین امرار معاش، مجبور بود او نیز در این مسیر کمک‌رسان پدر باشد.شروع آتش‌ریزی‌های دشمن او را بر آن داشت تا در اولین فرصت پیش‌آمده راهی میدان جنگ شود و ایمان و اعتقاد راسخ خود را در کفه ترازو گذارد.سال 1361 عازم دیار انسان‌سازی جبهه شد و 4 سال دلاورانه برای پاسداری از عرض و ناموس میهن و پشتیبانی از ارزش‌های مقدس انقلاب جنگید. آنچنان دلاورانه و بی‌باکانه در این راه قدم برمی‌د‌اشت که سرانجام بالاترین سرمایه خود را سال 1365 در منطقه «ام الرصاص»، با اصابت ترکش خمپاره بر پیکر پاکش تقدیم انقلاب کرد.