مسئول جدید بخش مطبوعاتی نمایندگی ایران در سازمان ملل در مقاله‌ای که در روزنامه گاردین چاپ انگلیس منتشر شد، نوشت: فعالیت راکتور آب سنگین اراک که طراحی، ساخت و تکمیل آن همگی توسط جوانان ایرانی صورت گرفته است، در آینده تکمیل خواهد شد.
«حمید بابایی» رایزن و مسئول جدید بخش مطبوعاتی نمایندگی ایران در سازمان ملل در مقاله‌ای که روز چهارشنبه در روزنامه گاردین چاپ انگلیس منتشر شد، با اشاره به راهبرد شکست خورده آمریکا در ممانعت هدفمند از دستیابی جمهوری اسلامی ایران به فناوری‌های نوین، نوشت: متخصصان جوان و مستعد ایرانی محدودیت‌های غیرقانونی غرب را به فرصت و دستاوردهای ارزشمندی برای کشورشان تبدیل کردند.
در ادامه این مقاله آمده است، اشتیاق ایران به تحقیقات صلح‌آمیز هسته‌ای به سال 1967 میلادی بازمی‌گردد، زمانی که آمریکا راکتور تحقیقاتی تهران را برای مصارف پزشکی در قالب برنامه «اتم در خدمت صلح» پرزیدنت آیزنهاور به ایران تحویل داد.  بنابراین ایران در عمل از 47 سال پیش تاکنون از این فناوری بسیار پیشرفته برای مقاصد صلح‌آمیز استفاده می‌کند. سوخت راکتور تحقیقاتی تهران اورانیوم غنی شده با غلظت بالای 93 درصد بود و آن زمان از سوی ایالات متحده در اختیار ایران قرار داده شد.
در ادامه مقالۀ رایزن مطبوعاتی کشورمان در سازمان ملل آمده است که بعد از انقلاب اسلامی ایران در 11 فوریه 1979، درخواست ایران برای تهیه سوخت راکتور تحقیقاتی‌اش بار‌ها رد شد، چه برسد به اینکه جمهوری اسلامی ایران بخواهد طرح‌های پیشنهاد شده از سوی موسسه تحقیقاتی استنفورد را پیگیری کند.  درخواست‌های قانونی و متواضعانه ایران به عنوان یک عضو ان پی تی برای دریافت سوخت بار‌ها و به طور غیرقانونی رد شد. سرانجام در سال 1987 ایران و آرژانتین قراردادی را امضا کردند تا با تغییر هسته راکتور تهران، سوخت اورانیوم با غنای 20 درصد را به جای اورانیوم غنی شده 93 درصدی استفاده کند. این توافق گرچه پس از مخالفت‌‌ها و اکراه قدرت‌های بزرگ عملی شد، انگیزه اولیه دانشمندان جوان ایرانی را برای تکیه کردن به توانایی‌های خودشان فراهم آورد.
در ادامه مقاله که در روزنامه گاردین منتشر شده آمده است، در دوم فوریه سال جاری  میلادی در یک نشست تخصصی در کنفرانس امنیتی مونیخ، محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران و رئیس تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، درباره مخالفت‌های دولت آمریکا در این خصوص دستیابی ایران به انرژی هسته‌ای گفت: «ما در تهران یک راکتور تحقیقاتی ساخت آمریکا داریم و از سال 1991 مجبور بوده‌ایم برای تامین سوخت آن راکتور از همه کمک بخواهیم. ما کشوری نیستیم که دست نیازش را به هر سو دراز کند. ما هرگز این کار را نخواهیم کرد.»  
ظریف با بیان این جملات در آن جمع به روشنی تصریح کرد که جمهوری اسلامی ایران در آن زمان هیچ انتخاب دیگری جز تصمیم به تکیه بر توانایی خود برای رسیدن به حقوق مسلم و تامین نیازهای مشروعش نداشته است. بنابراین اگر بخواهیم سابقه‌ای منطقی از این موضوع ارائه دهیم باید اذعان کنیم که این داستان با درخواست ایرانی‌ها برای تامین سوخت راکتور تحقیقاتی‌شان که سالانه 850 هزار ایزوتوپ هسته‌ای برای بیماران نیازمند تولید می‌کند، آغاز شد بدون اینکه حتی فکر تولید داخلی آن در وهله اول به ذهن ما خطور کند و در نهایت ممانعت غرب از تامین سوخت مورد نیاز ایران بود که دستیابی به دانش کاملا بومی تولید اورانیوم غنی شده 20 درصدی برای این راکتور را رقم زد. راکتور تحقیقاتی که امروز زیر نظر بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در حال فعالیت است.
حمید بابایی در ادامه مقاله‌اش در گاردین با اشاره به فعالیت راکتور آب سنگین اراک می‌نویسد: پیش از پرداختن به استدلال‌های مخالفان، بگذارید نکته‌ای را روشن سازیم و آن اینکه از نظر ایرانی‌‌ها راکتور اراک در حقیقت دستاورد بسیار باارزشی است. این راکتور مولود تمام آن محدودیت‌هایی است که غرب بر ایران تحمیل کرد. طراحی، ساخت و تکمیل آن همگی توسط جوانان ایرانی صورت گرفته است و در آینده تکمیل خواهد
شد.
در بخش پایانی مقاله رایزن کشورمان در سازمان ملل آمده است: به طور قطع راه‌حل‌هایی برای همه مسائل و ابهامات مربوط به موضوع هسته‌ای ایران وجود دارد به شرطی که اراده سیاسی برای حل آن‌ها وجود داشته باشد.