مجله تايم در مطلبي اذعان کرد تجربه سال‌هاي گذشته نشان مي‌دهد فشار باعث نمي‌شود ايران تسليم شود يا فروبپاشد.

فريد زکريا، نظريه‌پرداز و خبرنگار مجله «تايم» در مطلبي در همين نشريه به تحليل واکنش‌ها به توافقنامه ژنو پرداخت و نوشت: مخالفت با توافقنامه جديد درباره برنامه هسته‌اي ايران قابل پيش‌بيني بود با اين حال، هنوز (اين گونه واکنش‌ها) عجيب است. فرض کنيم اگر اين توافقنامه نبود، چه رخ مي‌داد؛ ايران بدون هيچ محدوديت يا بازرسي به توسعه برنامه هسته‌اي خود ادامه مي‌داد.

زکريا نوشت: البته نيازي نيست اين سناريو را تجسم کنيم چرا که قبلاً اين اتفاق رخ داده است. در سال 2003، ايران براي گفت‌وگو درباره برنامه هسته‌اي خود و ساير مسائل به آمريکا نزديک شد. دولت جرج بوش، رئيس جمهور سابق آمريکا دست رد به سينه ايران زد چرا که معتقد بود دولت ايران، ضعيف است و به خاطر تحريم‌ها در حال نابودي است و اگر واشنگتن سرسخت باقي بماند، اين کشور يا تسليم مي‌شود يا فرو مي‌پاشد. بنابراين هيچ توافقي صورت نگرفت. نتيجه چه بود؟ در سال 2003، ايران 160 سانتريفيوژ نصب کرد و اکنون داراي حدود 19 هزار سانتريفيوژ است. درست است که امروز ايران تحت تحريم‌هاي شديدي قرار دارد اما آن زمان هم همين گونه بود. به علاوه، برنامه هسته‌اي ايران دائماً با خرابکاري آژانس‌هاي جاسوسي اسرائيلي و غربي روبرو مي‌شود. با اين حال، هنوز تعداد سانتريفيوژها درحال افزايش است.

اين نظريه‌پرداز هندي‌الاصل در ادامه افزود: واقعيت اين است که طي يک دهه گذشته، ايران دانش فني خود در زمينه انرژي هسته اي را به طور جدي گسترش داده و صدها دانشمند و کارشناس تربيت کرده است. براي کشور غني از نفتي چون ايران، هزينه برنامه هسته‌اي تقريباً اندک است. براساس برآورد اداره اطلاعات انرژي آمريکا، ذخاير نفت سالانه ايران، حتي تحت تحريم‌ها، حدود 69ميليارد دلار است.

به گزارش فارس، فريد زکريا با ذکر موارد فوق نوشت: توافقنامه ژنو شرايطي را فراهم کرد تا اهداف ايران مورد آزمون قرار بگيرد. چين و روسيه تحريم‌هاي سازمان ملل را امضا کرده‌اند تا ايران را وادار به انجام مذاکرات جدي کنند اما زماني که ايران چنين کند، بنابراين آنها ديگر به حمايت از تحريم‌هاي تنبيهي عليه اين کشور ادامه نخواهند داد.

پايگاه المانيتور نيز در مطلبي درباره تاثيرات توافق ژنو نوشت، پيامدهاي اين رويکرد بي‌سابقه از سوي هر دو کشور (ايران و آمريکا) مي‌تواند از مسئله برنامه هسته‌اي ايران نيز فراتر رفته و وضعيت ژئو پوليتيک منطقه را تغيير دهد. رد صريح فشارهاي گروه‌هاي لابي حامي اسرائيل و مخالف اين توافق و حاميان آنها در واشنگتن از سوي دولت اوباما و نيز برخي کشورهاي عربي منطقه را مي‌توان طلوع برهه جديدي در سياست خارجي آمريکا نسبت به خاورميانه تلقي کرد.