سعید طوقانی، سال ۱۳۴۸ در تهران به دنیا آمد و به لحاظ اینکه پدرش مرحوم حاج اکبر علی طوقانی، از ورزشکاران باستانی بنام تهران بود، در سن چهار- پنج سالگی به این ورزش علاقه‌مند شد و به همراه پدر و برادران بزرگترش که آنان نیز از جمله ورزشکاران بودند، در زورخانه حضور پیدا می‌کرد .
سعید یکی از سرآمدان و نخبگان ورزش باستانی بود. پیش از انقلاب در سن هفت سالگی بازوبند پهلوانی گرفت و با عنوان پهلوان کوچولوی پایتخت، وارد گود زورخانه شد، در حالی که ورود بچه‌ها به گود عرف نبود. وقتی انقلاب شد تحت تأثیر کلام امام(ره) تصمیم گرفت به نشانه اعتراض به پهلوی تا مدت‌ها وارد گود نشود. عکس‌هایی را که با سردمداران آن زمان داشت، پاره کرد و نام خود را وارد لیست ورزشکاران معترض به پهلوی‌ها کرد.
با شروع تجاوز رژیم بعثی عراق به ایران در مهر ماه سال ۱۳۵۹، با وجودی که سن و سال چندانی نداشت، بر رفتن به جبهه اصرار می‌کرد، چرا که نمی‌توانست بماند و شاهد باشد که برادران بزرگترش علی، محمد و حمید به جبهه بروند و او در خانه باشد. مجروحیت علی و به دنبال آن مفقود شدن محمد در عملیات والفجر یک در بهار سال ۶۲، تصمیم سعید را برای اینکه جای برادرانش را در جبهه‌های دفاع از دین و شرف پر کند، دوچندان کرد. سرانجام با اصرار فراوان توانست همراه پدرش و گروهی از ورزشکاران باستانی، برای اجرای ورزش برای رزمندگان اسلام، راهی جبهه شود. ولی خود بخوبی می‌دانست که این همه فقط بهانه ایست برای حضور در صفوف رزمندگان و بس.
شامگاه بیست و دومین روز اسفند ماه 1363 در شرق دجله، صفوف رزمندگان می‌رفتند تا سینه خصم را بشکافند و سعید با وجود ناراحتی جسمی، دلیرانه و دلسوزانه مسئولیت خود را به انجام می‌رساند که بناگه دوستانش متوجه شدند سعید از ستون نیروها جدا شد. فرمانده گروهان که به او نزدیک شد، متوجه شد گلوله تیربار سنگین دوشکا شکم او را دریده است و لحظه‌ای بعد سعید زانو بر زمین زد و به نزد ارباب خود شتافت.
دست نوشته حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بر روی تصویر شهید سعید طوقانی:
بسم الله الرحمن الرحیم، درود بر عزیزانی که با درخشش جوانی خود، این فصل از تاریخ کشور را درخشان کردند و با فداکاری شجاعانه خود، خون آن را در رگ این ملت و این کشور دواندند. سید علی خامنه‌ای