به خاطر گلدان ها (شعر)
علی محمد مودب
دستم را درخت می گیرد
سراغم را بهار
وقتی می ایستم کنج آسمان
وهستی از پشت عینک شکسته ام
سرخ تر از همیشه می بینم
برگرد و نگاهم نکن
برگرد و ساعت را
به خاطر گلدان ها کوک کن
گل ها را به خاطر دریا
و چشمه ها را به خاطر ماه
که دوست دارد
خاطره هایش را برای دریا بگوید
نگاهم نکن و برگرد
تنها تویی که می توانی قلب کودکان را گرم کنی
وقتی کوک زمین تمام می شود
وقتی کوک زمین تمام می شود ...
دستم را درخت می گیرد
سراغم را بهار
وقتی می ایستم کنج آسمان
وهستی از پشت عینک شکسته ام
سرخ تر از همیشه می بینم
برگرد و نگاهم نکن
برگرد و ساعت را
به خاطر گلدان ها کوک کن
گل ها را به خاطر دریا
و چشمه ها را به خاطر ماه
که دوست دارد
خاطره هایش را برای دریا بگوید
نگاهم نکن و برگرد
تنها تویی که می توانی قلب کودکان را گرم کنی
وقتی کوک زمین تمام می شود
وقتی کوک زمین تمام می شود ...