رپرتاژ آگهی سایت ایرانی برای شیخ‌نشین امارات
یک سایت خبری ایرانی، در مقاله‌ای با افراط در تعریف و تمجید از عملکرد حاکمان دبی،رمز توسعه کشور را الگوبرداری از حاکمان این شیخ‌نشین و اجرای سیاست تساهل و تسامح معرفی کرده است.
سایت خبری تحلیلی «عصر ایران» که تمایل زیادی به معرفی خود در جبهه اصولگرایی دارد در اقدامی بی‌سابقه، به بهانه سالروز استقلال کشور امارات، عملکرد حاکمان این کشور را الگویی تمام عیار برای کشورهای دیگر معرفی کرده است. این سایت خبری در یادداشتی با عنوان «هفت درس بزرگ از امارات» می‌نویسد: پر بیراه نیست که به مردم امارات و حاکمان دوراندیش آن لقب کیمیاگر داد!
نویسنده یادداشت فوق می‌نویسد:گردشگران سراسر جهان بی‌هیچ واهمه‌ای راهی این کشور و مشخصا دبی می‌شوند تا در جایی که هیچ کس درباره مذهب و ملیت‌شان نمی‌پرسد و سلیقه‌ای برایشان تحمیل نمی‌کند، مورد احترام واقع شوند و این تساهل با خارجی‌ها به یک فرهنگ نهادینه شده در این کشور تبدیل شده است.
این سایت خبری در بخش دیگری از این یادداشت، از قول یکی از حاکمان امارات می‌نویسد: شیخ محمد می‌گوید: ميان دين و مدرنيسم و يا ميان دين‌مان و آنچه تمدن سالم ارائه مي‌كند، هيچ نوع تناقضي نمي‌بينيم. از اين رو هرگز براي دنيايمان از دين‌مان هزينه نمي‌كنيم زيرا در اين صورت هم دين‌مان را از دست خواهيم داد و هم دنيايمان را!
«عصر ایران» در ادامه به صورت ضمنی هشدار داده است که اگر سیاست‌های امارات، منجمله سیاست تساهل و تسامح با جهان را در پیش نگیریم به عبرتی برای دیگر کشورها تبدیل خواهیم شد.
رپرتاژ آگهی این سایت خبری برای حاکمان شیخ‌نشین امارات در حالی است که این کشور و علی‌الخصوص شهر دبی، وجه قالب سرمایه‌داری و استثمار مدرن توسط کشورهای غربی می‌باشد. در حال حاضر این شهر عربی به آزمایشگاهی برای پیمانکاران اروپایی و آمریکایی و معماران غربی بدل شده است. این گروه با طرح‌های بلندپروازانه خود که هیچ تناسبی با نیازهای اساسی شهر در حوزه ساخت و ساز و محیط زیست ندارد، تنها به افزون‌طلبی و رویاهای کودکانه شیوخ عرب پاسخ می‌دهد. در حقیقت نظام سرمایه‌داری غرب، با کنار هم قرار دادن دلارهای نفتی و آمال و آرزوهای این شیوخ به چنین پاسخی برای اهداف خود رسیده است و سرمایه موجود به سمت سودجویی نامحدود و نامشروط در حرکت است و چیزی آن را محدود نمی‌کند و این همان ویژگی بارز نظام سرمایه‌داری است، یک رابطه استثماری و ابزاری.
کشورهایی مانند امارات متحده عربی که برای هویت‌سازی به چنین رویکردی چنگ انداخته‌اند همچنان سرگردان و بی‌هویت باقی خواهند ماند. یک روز به فکر جعل هویت می‌افتند و بادگیر ایرانی را به نام خود می‌کنند. روزی دیگر، خرسند می‌شوند که انگلیس برایشان برج دبی را ساخته است و خلاصه چنان دچار تغییر می‌شوند که به جای نماد‌سازی و هویت‌سازی همچون یک شهر بازی مضحک به عنوان تجربه‌ای بی‌بنیان و سرگردان در چشم جهانیان معرفی می‌شوند.