علیرضا چخماقی

  بر خاک تشنه، بارد چو باران
هر قطره‌اش یاد، آرد ز یاران
با آمدن هر بهار، بهار یادت جوانه می‌زند در دل‌ها
و در هر اردی‌بهشت، بوی بهشت به مشام می‌رسد از نسیم خاطرات همیشه ماندگارت
باران واژه‌هایت سیراب می‌کند کویر خشک و تشنه را  
و از سرچشمۀ  وجودت، آبی زلال جاری می‌شود در نهرهای پاکی و رستگاری
در هر بهار، از مزرعۀ سرسبز افکار خدایی‌ات، هر گرسنه‌ای دانه‌ای می‌چیند برای چشیدن طعم حقیقت
 و تو ... و تو از لا‌به‌لای سطرها و برگ‌های کتاب‌هایت، هنوز و همچنان، بذر مهر و محبت و صفا و سادگی می‌افشانی برای فردا و فردا‌های کودکان این سرزمین
یاد بهاری‌ات در چهار فصل دل‌های عاشق شکوفا و عطرافشان باد آقای امیرحسین فردی !
... آقای کیهان بچه‌ها !...