جردن باروز 28 ساله که در مسابقات اخیر جام جهانی کشتی آزاد در کرمانشاه به همراه تیم ملی آمریکا شرکت کرد و به عنوان دومی رسیدند، در گفت‌وگو با مجله «CQ» از تجربه سفر مجددش به ایران و حضور در این مسابقات گفت، این در حالی است که در آستانه این مسابقات بحث ممنوعیت ورود آزادکاران آمریکا به کشورمان در واکنش به دستور دونالد ترامپ مبنی بر ممنوعیت ورود ایرانیان به ایالات متحده، مطرح شد، البته در ادامه این ممنوعیت با رایزنی فدراسیون کشتی ایران و پذیرش وزارت خارجه ایران برای صدور روادید برای کشتی‌گیران آمریکایی برداشته شد. گزیده‌ای از صحبت‌های جردن باروز در ادامه می‌آید:
* پس از هفت سال حضور در رقابت‌های بین‌المللی هرگز مقابل هیچ کشتی‌گیر ایرانی شکست نخورده‌ام، اما منظور من را اشتباه متوجه نشوید، آنها همیشه بهترین تیم هستند. این پنجمین حضور من در مسابقات جام جهانی بود و در هر پنج دوره توسط ایران شکست خورده‌ایم. این نشان از کیفیت بالا و ثبات کشتی‌گیران ایرانی است. در کنار اینها آنها ورزشکارانی با انضباط و فوق‌العاده هستند که می‌دانند در جریان مسابقات شرایط خود را چطور تقویت کنند.
* ایرانی‌ها تنها ملتی هستند که حس می‌کنم عشق به ورزش‌های مختلف با هویت ملی آنها آمیخته شده است. آمریکایی عاشق فوتبال (آمریکایی)، بسکتبال و بیسبال هستند و ما با این رشته‌های ورزشی زندگی می‌کنیم. به طرق مختلف این خلاصه می‌کند که ما چه کسی هستیم. در ایران اما همه چیز در کشتی خلاصه می‌شود. میهن‌پرستی را می‌شود در نوع کشتی‌ گرفتن ایرانیان دید، بنابراین همین باعث می‌شود تا آنها بهترین باشند.
* من و دونالد ترامپ دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به ایران داریم. اطمینان دارم که اگر او به ایران سفر کرده بود، شناخت بهتری از مردم ایران پیدا می‌کرد و قدردان آنها می‌شد. من دو بار به ایران رفته‌ام و صادقانه می‌گویم که آنها مهربان‌ترین و میهمان‌نوازترین مردمان دنیا هستند. ایران فرهنگی کهن دارد و حس می‌کنم که دارم چیزهای بیشتری در مورد فرهنگ این کشور می‌آموزم. در پاسخ به پرسش شما هم باید بگویم که نسبت به این بیانیه‌ای که شما از آن حرف می‌زنید کاملاً اطمینان دارم و نسبت به واکنش‌های احتمالی حس راحتی دارم.
* زمانی که ما وارد فرودگاه کرمانشاه شدیم، هواداران به استقبال ما آمده بودند و پس از پایان مسابقات هم خداحافظی باشکوهی با ما داشتند. هرگز چنین استقبالی را اینجا در آمریکا ندیده‌ام. در جریان مسابقات جام جهانی تهران هم جو ورزشگاه چیز دیگری بود. آنها اسم‌های ما را فریاد می‌زدند. واقعاً دیوانه‌کننده بود. ما در مرکز ایران بودیم و حس می‌کردیم که در خانه هستیم.
* همان‌طور که قبلاً گفته‌ام تصویری که از ایرانیان در رسانه‌ها و فیلم‌ها به تصویر کشیده شده، کاملاً غلط و اشتباه است و نشانگر شخصیت ایرانی‌ها نیست. نمی‌توان به این سطح آگاهی از ایرانی‌ها هم رسید، مگر اینکه به ایران سفر کرد و خودتان تجربه کنید. اگر شما به ایران سفر کنید، به شما قول می‌دهم که نظرتان در خصوص آنها تغییر خواهد کرد.
* در ایران اصلاً به هیچ مشکلی برنخوردیم و در واقع اوضاع کاملاً برعکس این بود. ما از سوی مردم ایران چیزی جز عشق و حمایت ندیدیم. در حال آماده کردن خود برای مسابقات بودیم که هواداران ایرانی برای گرفتن عکس یادگاری نزد ما می‌آمدند. حتی پس از پایان مسابقات برخی از آنها دوباره پیش ما آمدند و شهروندان عادی ایران به من و خانواده‌ام هدیه‌هایی از جمله لباس سنتی کردی، کتاب شعر فارسی، عروسک‌هایی برای فرزندانم، زعفران و یک نوع شیرینی ایرانی به نام سوهان دادند.