سالک الهی عقلش را زنده و نفسش را میمیراند(سلوک عارفانه)
(بدان ای سالک راه خدا) حضرت امیرالمومنین(ع) یک بیان نورانی در نهجالبلاغه دارند «نعوذ بالله من سبات العقل» ما پناه میبریم به خدا از اینکه عقل یک جامعه تعطیل شود. پس عقل هم باید زنده باشد، هم بیدار، و هم یقظان...
«قداحیا عقله و امات نفسه حتی دق جلیله» بدن وارسته سالک در راه سیر و سلوک خیلی نحیف و لاغر شده، و آن استخوانهای بدن او و اندام ستبر او در این راه، باریک و لطیف شده و آن نورانیت در قلبش پیدا شده است.(1)
_________________________
1- درس فقه آیتالله جوادی آملی پیرامون خطبه 224 نهجالبلاغه، مورخ 95/10/7