دختران  منطقه محاصره شده غزه  در آغاز سال جدید میلادی از آرزوهایی می‌گویند که به تدریج با محاصره 10 ساله این منطقه به دست اشغالگران صهیونیستی به هیچ و پوچ تبدیل شده است. آنها می‌گویند، دیگر هیچ آرزویی ندارند!
دختران غزه‌ای در شرایطی به سوالات خبرنگار تسنیم در غزه پاسخ می‌گویند که آرزوهای آنها با اشغالگری صهیونیست‌ها گره خورده است؛ پس آرزوهای آنها هیچ ارزشی ندارد تا زمانی که دشمن صهیونیستی در کمین آنهاست و از بازی با درد و رنج‌های آنها لذت می‎برد.
یک دختر فلسطینی در پاسخ به این‌که «چه آرزوهایی برای سال جدید میلادی داری؟» به تسنیم می‌گوید: «آرزوهای من؟ امید و آرزویی وجود ندارد!! حتی برق نداریم و هرآنچه می‎خواهیم صهیونیست‎ها آن را بمباران می‎کنند تا هیچ چیزی نداشته باشیم که با آن خوشحال شویم، هر چیزی که می‎خواهیم با آن بازی کنیم، به‌سرعت توسط صهیونیست‌ها بمباران می‌شود و حتی پدرم حقوقش را دریافت نکرده که خوشحال شویم. اوضاع غزه را به‌صورت کامل درک نمی‏‌کنم، حتی اگر به بیرون از خانه و به مکانی برویم، به‌سرعت آن مکان را بمباران می‌‏کنند، هیچ چیزی نداریم، حتی نمی‌دانم چگونه به این سؤال پاسخ دهم، هرگز چیزی را در زندگی‌مان نفهمیدیم و در زندگی راحت نبودیم. کودک دیگری می‌گوید، «آرزویی ندارم، زیرا تا کنون در زندگی خوشحالی و شادی نداشته‌ایم». یکی دیگر از ساکنان غزه می‌گوید: آرزوها کجاست؟ «آرزو داریم که به‌شکلی خاص زندگی کنیم، ولی امکان تحقق این آرزو وجود ندارد، چگونه آرزو کنیم، در حالی که هیچ امید و امکاناتی وجود ندارد؟ مگر اینکه خداوند بخواهد، هیچ امیدی نداریم.»
فرد دیگری می‌گوید: «در سال 2016 آرزو کردیم که سال خوبی داشته باشیم. ولی متأسفانه در سال 2016 شرایط مناسبی را در غزه نداشتیم، هیچ فرصت کاری نداشتیم و به‌طور کامل بیکار بودیم، هر شهروند فلسطینی در غزه بیکار است و فقط کارمندها مشغول کار هستند، اما بقیه بیکارند، دیگران کار ندارند و فرصت کاری در غزه نیست. درد مردم غزه زیاد است اکثر ساکنان غزه از مشکلات فراوان زندگی‌شان سخن می‌گویند و تأکید می‌کنند که  برق را هرگز ندیدیم، برای کار به بیرون می‎روم و در حالی به خانه برمی‎گردم که خانه برق ندارد، نمی‌توانیم کودکان خود را  در فصل سرد زمستان گرم نگه داریم، هیچ چیزی وجود ندارد تا انسان بگوید می‎توان به این چیز امید داشته باشیم، به خدا سوگند که فقط می‏‌توانیم نفس بکشیم اوضاع فاجعه‌بار غزه همواره آن‌گونه‎ای است که بود، بنابراین بحران برق، آب، سوخت و حقوق همچنان باقی است و هیچ چشم بینا و گوش شنوایی هم نیست و این در حالی است که بوق و کرنای مدعیان حقوق بشر گوش جهانیان را کر کرده است.» گفتنی است غزه از سال 2007 در محاصره کامل است و کسانی که در بحبوحه آزادسازی حلب، می‌گفتند، نگران جان غیرنظامیان هستند، هیچ کلمه‌ای درباره غزه نمی‌گویند!