منصور ایمانی
 
  خداوندگارا! ملت رمضان، خزانه اش کی خالی شود؟ انبان عبدالله پر از قناعت است.
بارالها! عبدالله فرزند محرم و صفر است، کدخدایش نه شیطان اکبر است.
الهی! اوباما را پرسیدند از چیست که فلان تو را باادب یافت؟ گفت من مردی دیپلماتم. به وقت ضرور، لبخند زنم و ادب ورزم.
عجبا از شیخ  ما که این شیطان را مؤدب یافته بود!
خدایا! آنکه اوباما را مؤدب یافته، روی از لقمان برتافته.
پروردگارا! اوباما را گفتند ادب از که آموختی؟ گفت من خود استاد‌الاساتیدم، لقمان از من ادب آموخت.
الهی! نان و آب عبدالله، به بازوی او متوقف است، نه توافق با کدخدا.
الهی! گفتند اوباما مؤدب و عبدالله بی‌سواد است، آمریکا معتدل و عبدالله افراطی است. لابد او کدخدا و عبدالله هم رعیت اوست! سبحان‌الله از این تدبیر، شگفتا از این دولت!
خداوندا! اگرچه فلان، عبدالله را بی‌سواد خواند، لیک این بنده، نان و آب نیک شناسد. اما از این آمار که ارباب کلید، در بوق  و کرنا کنند، هیچ رقم برسفرۀ عبدالله یافت می‌نشود.
الهی! کلید حَسن اگر قفل بسته گشودی، چلنگریِ عبدالله باز بودی.
بارالها! قوت عبدالله، به قرصی نانِ نقد کفایت کن که مدعیان تدبیر، به باغ گلابیِ فردایش وعده می‌دهند.
الهی! دولت اعتدال، در وقت کشت و کار، به قال و مقال نشیند و هنگام خزان، نهال سیب و امرود نشانَد. خدایا! سر رشتۀ کار عبدالله، خود به دست گیر که او را با اهلِ کام و ناز، سرِ نیاز نیست.