kayhan.ir

کد خبر: ۹۰۵۶۰
تاریخ انتشار : ۲۵ آبان ۱۳۹۵ - ۲۱:۱۵
به یاد طلبه بسیجی شهید «عظیم پورنصیری»

برای خونخواهی شهدای کربلا(حدیث دشت عشق)


روحانی شهید «عظیم پورنصیری» سال 1347 در خانواده‌ای مذهبی در روستای کردمحله شهرستان فومن متولد شد و تحصیلات ابتدایی را در همان زادگاهش به پایان رساند. در دوره راهنمایی او با حضور در مبارزات انقلابی علیه رژیم شاه همراه مردم بود. او پس از پیروزی انقلاب در فعالیت‌های فرهنگی و مبارزه با گروهک منافقین و بقایای رژیم منحوس پهلوی حضور داشت و تنها عامل تحرک برادران حزب‌الله درروستا بود. او اولین کسی بود که پایگاه مقاومت بسیج را در روستایش بنا نهاد. فعالیت‌های او همچنان ادامه داشت تا اینکه سال 1362 رهسپار حوزه علمیه شد و در مدرسه مهدویه رشت مشغول به کسب معارف دین و تهذیب نفس پرداخت و پس از دو سال مقدمات را به پایان رساند و راهی تهران شد. مهرماه 1364برای ارتقای مدارج دینی و علمی، در حوزه عملیه «شهید بهشتی» مشغول تحصیل شد؛ اما پس از یک سال به دلیل اعزام پدرش به جبهه مجبور شد به گیلان برگردد و در حوزه علمیه امام صادق رشت ادامه تحصیل دهد. بهمن ماه 1365بی‌تابانه به جبهه اعزام شد و در گردان رزمی حضرت حمزه به مبارزه علیه صدامیان برخاست و پس از یک سال دوباره به تهران برگشت. در حوزه علمیه شهید بهشتی درصدد کسب معارف اسلامی برآمد. سال 66 بار دیگر برای رفتن به جبهه اقدام کرد و در بسیج تهران ثبت‌نام نمود اما موفق به اعزام نشد.
درتاریخ 1367/1/27 بود که برای بار دوم با کاروان امام حسین - علیه‌السلام- این بار عازم کردستان شد و در گردان حضرت ابوالفضل - علیه‌السلام- بود که در خردادماه همان سال عملیات بیت‌المقدس 7 با رمز یا اباعبدالله‌الحسین - علیه‌السلام- آغاز شد. عظیم که دیگر روح بلندش طاقت ماندن نداشت، در تاریخ 1367/3/23 زمین شلمچه را با خون خویش رنگین کرد.
قسمتی از وصیتنامه شهید:
تنها چیزی که مارا موظف می‌کند تا در این جنگ ناخواسته شرکت کنیم، خونخواهی خون‌های به ناحق ریخته شهدای کربلای حسین(علیه‌السلام) و کربلاهای ایران است...
امت شهیدپرور! این جا مخاطب کلامم شما هستید. همه می‌دانید که ما مدت‌ها بود حسین‌حسین می‌گفتیم و اظهار می‌کردیم که: ای حسین‌زهرا! افسوس که ما نبودیم در روز عاشورا تو را یاری کنیم و همیشه در این رابطه اندوهناک بودیم؛ اما بدان تو ای برادرعزیز! که امروز دوباره حسین(علیه‌السلام) ندا می‌زند و می‌گوید «هل من ناصر ینصرنی؟» این جا است که تو باید با عملت نشان دهی که عامل به حرفت هستی و در غیر این صورت، جز شعار چیز دیگری نیست. باید بدانیم جواب دادن به ندای مظلومانه رهبر عزیز انقلاب، لبیک گفتن به فریاد رسای امام حسین(علیه‌السلام) است.