پرسش:
برای برون رفت از روحیه یأس ونا‌امیدی و غلبه روحیه امید و نشاط در رفتارهای فردی و اجتماعی چه راهکارهایی وجود دارد؟
پاسخ:
به طور کلی برای برون رفت از روحیه یاس و ناامیدی و غلبه روحیه امید و نشاط در رفتارهای فردی و اجتماعی راهکارهای متعددی وجود دارد که در اینجا به نحو اجمال به برخی ازاهم  آنها می‌پردازیم:
1- شناخت و توجه مستمر به عظمت و قدرت پروردگار و رحمت الهی
راهکار اول شناخت و معرفت نسبت به عظمت و قدرت پروردگار و رحمت واسعه الهی است و رسیدن به اینکه چنین خدایی هم می‌تواند ما را ببخشد  و هم رحمت واسعه الهی او بی‌حد و بیکران است و همه مخلوقات و موجودات عالم هستی را در بر می‌گیرد.این شناخت همواره باید موردتوجه و سر لوحه رفتار و کردار انسان در همه ابعاد قرار گیرد و از آن غفلت نشود.
2- توجه مستمر به وعده بخشش گناهان
راهکار دوم پس از شناخت عظمت، قدرت و رحمانیت پروردگار متعال، توجه مستمر به وعده بخشش گناهان از سوی آن ذات باری تعالی است که وعده بخشش گناهان را به بندگانش داده و خلف وعده هم در مورد او قابل تصور نیست. بنابراین نباید از چنین مقام با عظمتی ناامید شد.
3- بازگذاشتن راه توبه و بازگشت
راهکارسوم این است که انسان به این عرصه توجه مستمر داشته باشد که چنین خدای با عظمت و مهربان و رحیمی، راه توبه و بازگشت به مسیر و هدایت الهی را باز گذاشته و از بازگشت و توبه گناهکاران استقبال می‌کند. بنابراین چرا انسان باید به خودش اجازه دهد که روحیه ناامیدی و یأس بر او غلبه کند؟
4- توجه به گناه بودن یأس و نا امیدی از رحمت خداوند
راهکار چهارم این است که انسان توجه مستمر به این حقیقت داشته باشد که یأس و نا امیدی از  رحمت خداوند، خود گناهی بزرگ است و انسان اگر به همین نکته توجه دائم داشته باشد آن وقت خود را از دام یک گناه به دام گناه دیگری نمی‌اندازد.
5- اعتقاد به جبران و اصلاح خطاهای گذشته
راهکار پنجم و پایانی این است که انسان باور داشته باشد که فرصت برای او پایان نیافته و همچنان باقی است و لذا می‌تواند از بقیه عمرش استفاده کند وخطا‌ها و یا گناهان گذشته را جبران و اصلاح کند. بنابراین معنا ندارد که انسان در اثر گناه و یا لغزش‌ها به آینده خودش بدبین باشد، چرا که نتیجه بدبینی هم یأس وناامیدی است و هم این یأس و ناامیدی او را از دامن خطاها و گناهان کوچکتر به دامن گناهان و خطاهای بزرگتر می‌اندازد.