آیا بدحجابی و بدپوششی تضییع حق‌الناس نیست؟
مجید صباغیان هاتف
همه می‌دانیم حق‌الناس تنها مختص امور مادی نمی‌باشد و بسیاری از امور دیگر که باعث رنج و تالم روحی اشخاص می‌گردد، شامل حق‌الناس می‌شود لیکن در زمینه بدحجابی و بدپوششی متاسفانه این‌گونه بین برخی افراد جا افتاده که مسئله شخصی بوده و هرکس می‌تواند هر طور که دوست دارد و با هر وضعیتی در خارج از منزل میان افراد جامعه ظاهر گردد.
به حدیثی از حضرت امام علی ابن‌موسی‌الرضا(ع) که در بحارالانوار، ج 103، باب 61-62 نقل شده توجه کنیم:
امام رضا(ع) در پاسخ به اینکه چرا نگاه مردان نامحرم به موی زنان نامحرمِ متأهل و مجرد حرام است؟ فرمود: زیرا این نگاه، زمینه‌ساز هیجانی در فرد است که به فساد کشش ایجاد می‌کند و زمینه ارتکاب عمل ناپسند را که حرام است، فراهم می‌سازد.
در جاي ديگر نيز مي‌فرمايند: «نگاه به موي زنان حرام است، چون موجب تحريک و فساد است.» (همان منبع)
از فسادها و فحشاهايي که منشاء آن چشم‌چراني است، مي‌توان به موارد ذيل اشاره کرد:
- تجاوز به عنف
- گرفتاري به معضل خودارضایی
- اختلاط و آميزش زنان و مردان در جامعه و برقراري روابط نامشروع
- خريد و فروش زنان و کودکان به خاطر مسائل جنسي
- احتمال تربیت فرزندانی که نسل فاسدی را تا روز قیامت به‌وجود خواهند آورد
- فيلم و سي‌دي‌هاي مبتذل براي گسترش فساد و فحشاء و ...
بايد گفت که همه اين موارد، يکي از منشأهايش نگاه آلوده است که باعث مي‌شود، جامعه و مردم تنزل كنند و آنها را به فکر شهوت‌راني و هوسبازي بيندازد و در نهایت عده‌ای به ورطه شوم زنا کشیده شوند و با این عمل نسلی فاسد می‌گردد و آیا حق‌الناسی از این بزرگ‌تر وجود دارد؟
امام رضا در حدیثی در باره عمل شنیع زنا می‌فرمایند عمل زنا گناهش از آدم‌کشی و قتل نفس بیشتر است زیرا شخص قاتل جز مقتول کسی را فاسد نگرداند ولی شخص زناکار با این کارش نسلی را تا روز قیامت فاسد می‌گرداند. (تفسیر جامع البیان، جلد 4 صفحه 461)
در سال‌هاي اخير منشأ بيشتر اختلافات خانوادگی نگاه آلوده ذكر شده است. خانم‌هایی که با بدحجابی خود باعث این اختلافات و یا حتی طلاق‌ها بوده‌اند، باید جوابگوی این رفتار خود در محضر خداوند باشند آیا حق‌الناسی از این بالاتر هست؟!
مسئله به اینجا هم ختم نمی‌شود چرا که بعضی از فرزندان بی‌گناه این خانواده‌ها و مشکلاتی که به‌صورت ادامه‌دار برای این خانواده‌ها به‌وجود می‌آید نیز مانند اعمال ما تاخر می‌باشد و شخص بدحجاب باید جوابگوی گناهانی باشد که شاید تا سالیان دراز بعد از مرگش باعث بوجود آوردن آن بوده است.
بنابراین بدحجابی و بی‌حجابی باعث تحریک است و صد البته تحریک عواقب خود را دارد:
تضعیف ایمان و تقوا میان مردم، گناه‌های جنسی و اخلاقی، تجاوزها، الفاظ رکیک و زشت تند‌خویی‌ها و ترویج مسابقه مد و چشم و همچشمی در نمایاندن لباس و تحریک در به اشتراک گزاردن زیبایی‌های جسمی و در معرض قرار دادن آن، تنها پاره‌ای از گناهان ناشی از بدحجابی و بدپوششی است که همه تضییع حق‌الناس بوده و شخص باید در محضر الهی در روز قیامت جوابگوی اشخاص زیادی باشد.
البته در سال‌های اخیر متاسفانه مقدار حجاب و پوشش سلیقه‌ای شده و این مطلب باعث شده طیف نسبتا وسیعی از بانوان در تشخیص حجاب واقعی به اشتباه بیفتند.
حجاب واقعی همان است که از نظر مراجع تقلید شخص باید به هنگام نماز رعایت کند یعنی همانطور که به هنگام نماز حتی یک موی خانم‌ها اگر پیدا باشد، نماز باطل می‌شود، در بحث حجاب هم پوشیدگی مو باید کامل باشد.
از طرف دیگر نوع حجاب نیز متاسفانه سلیقه‌ای شده و در این راستا مانتوها و ساپورت‌های رنگارنگ و چسبان و روسری‌ها و شال‌ها و کفش‌هایی که جلب توجه می‌کنند، افراد را دچار تزلزل در نوع حجاب می‌کند لیکن آیه 31 سوره نور هرگونه بهانه‌ای را از بین می‌برد و از زنان خواسته شده که زیور و زینت خود را آشکار نسازند که همانا منظور حجابی است که جلب توجه نکند و صد البته آرایش‌های مختلف و استفاده از عطر و ادکلن در معابر عمومی و هر چیزی که باعث جلب توجه شود از این قاعده مستثنی نیست.
در این‌باره رسول خدا(ص) فرمودند: هر زنی كه خود را خوشبو نماید و از منزل خارج شود تا زمانی كه برمی‌گردد مورد لعنتِ (خدا و ملائكه) قرار می‌گیرد. (بحارالانوار، ج 100، ص247)
بنابراین بد حجابی و بی‌حجابی گناهی است که ثمرات شوم آن جامعه را فاسد می‌کند و گناهی که جامعه را فاسد می‌کند ضایع کردن حق‌الناس است، در انتها با حدیثی از رسول گرامی اسلام(ص) این نوشتار را پایان می‌بریم:
بین مردان و زنان نامحرم جدایی ایجاد کنید زیرا هنگامی که آنان رو‌درروی یکدیگر قرار گرفتند و با هم ارتباط داشتند، جامعه به دردی مبتلا خواهد شد که درمان نخواهد داشت. (مستدرک‌الوسایل، ج 14، ص 246)