وقتی کتاب شریف جامع السعادات از مرحوم ملا مهدی نراقی انتشار یافت، آوازة این کتاب، زود در سراسر حوزه‌های علمیه پیچید و بعد از آن بود که مرحوم نراقی سفری به عتبات عالیات ائمه عراق داشتند. در آن زمان رسم بر آن بود که وقتی عالمی از ایران وارد نجف می‌شد، علمای نجف برای دیدن و خوش آمدگویی به دیدار او می‌رفتند و طبیعتاً بعد از مدتی هم آن عالم ایرانی برای بازدید و قدردانی و تشکر، خدمت علمای نجف می‌رسید.
معروف است که مرحوم نراقی وقتی به نجف مشرف شد علمای مطرح به دیدن ایشان رفتند، به جز سید بحرالعلوم! بعد از مدتی مرحوم نراقی برای دیدن سید بحرالعلوم به مجلس درس ایشان می‌رود، اما سید عنایتی به او نمی‌کند. باز بعد از آن جناب نراقی به منزل سید بحرالعلوم رفت؛ در حالی که فروتنی و اغماض بیش از حدّ وی برای اطرافیان او سنگین بود. در آغاز این جلسه نیز با اینکه مرحوم نراقی میهمان سید بحرالعلوم بود، سید عنایت و توجهی به او نمی‌کند، اما وقتی بزرگواری مرحوم نراقی را می‌بیند و اینکه شخصیتی چون او در دیدار بر وی پیشی جسته، ناگهان سید از جای برمی خیزد و مرحوم نراقی را در آغوش می‌کشد و نزدیک خود می‌نشاند و می‌گوید: بنده کتاب جامع السعادات شما را مطالعه کرده ام و از جایگاه والای این اثر باخبرم، ولی می‌خواستم ببینم که صاحب این اثر آیا در میدان عمل هم توفیق چشمگیری دارد و به این مطالب عامل است و یا فقط مطالب را جمع آوری کرده است؟ از این رو هنگامی که شما به نجف آمدید، من به دیدن شما نیامدم و هنگامی که در درس من شرکت کردید، باز من از اکرام و محبت به شما روی برتافتم چون می‌خواستم بدانم که در قبال این بی‌مهری‌ها چه عکس العملی از خود نشان می‌دهید؟  امروز هم در کمال ناباوری دیدم که چگونه با کرامت نفس و بزرگواری، چیزی از من به دل نگرفته اید و متوجه این واقعیت شدم که شما در مرحلة اول، خودتان به رهنمودهای اخلاقی عمل کرده اید و بعد برای هدایت دیگران به تألیف این کتاب اخلاقی ارزشمند پرداخته‌اید. بحمدالله من شما را عالمی عامل، مهذّب و خودساخته یافتم.
از: سایت اطلاع‌رسانی حوزه