به گزارش مهر، به تازگی آماری اعلام شده مبنی بر اینکه تعداد افراد دلسرد و ناامید از یافتن  شغل از 400 هزار نفر در سال 91 به بیش از یک میلیون و 600 هزار نفر در سال 94 افزایش یافته است. مرکز پژوهش‌های مجلس عقیده دارد، این آمار نگران‌کننده به معنی دشوارتر شدن شرایط ورود جوانان به بازار کار است که به تعبیری طولانی‌تر شدن دوره انتظار و تقاضای کار نیز خواهد بود.
همچنین این آمارها می‌تواند عملکرد دولت‌ها در طول سال‌های اخیر را درباره اشتغال‌زایی میلیونی به چالش کشیده و بر آن تردید وارد کند. دولت‌ها از سال 91 تاکنون آمارهای مختلفی از اشتغال‌زایی در کشور اعلام کرده‌اند که اگر آن آمارها می‌توانست قابل اتکا باشد، احتمالا امروز نباید بیش از یک میلیون و 600 هزار نفر جوینده شغل در پشت درهای بازار کار مانده و تلاش‌های آنها بی‌نتیجه بماند.
پیش از این وزارت کار در گزارشی اعلام کرده بود بدترین دوره انتظار برای کار در ایران مربوط به گروه‌هایی است که بیش از 19 ماه جست‌وجوی بی‌نتیجه برای شغل انجام داده‌اند. به عبارتی می‌توان این گروه از افراد را بدشانس‌ترین گروه‌های جوینده شغل در ایران هم دانست.
با زبان آماری نیز اگر بخواهیم سخن بگوییم افزایش بیش از چهار برابری تعداد جویندگان شغل ناامید و دلسرد شده در اقتصاد ایران طی سه سال در واقع نشان از ضعیف‌تر شدن بنگاه‌ها برای جذب نیروی کار و اشتغال‌زایی، احتمالا تشدید بیکاری و دست‌کم طولانی‌تر شدن دوره انتظار برای کار در ایران به بیش از دو سال دارد.
همچنین سخت‌تر شدن جست‌وجوی شغل در بازار کار و اقتصاد ایران حاکی از آن است که به دلیل انباشت بالای جست‌وجوی شغل و بیکاری در کشور، احتمالا پیک تقاضا برای کار که پیش از این اعلام می‌شد تا نیمه دهه 90 ادامه و پس از آن اوضاع شغل‌یابی بهتر خواهد شد نیز درست نیست چون به دلایل متعدد، جذب نیروهای آماده به کار سال‌های گذشته به درستی در بازار کار انجام نشده و هر سال کشور با انبوهی از تقاضاهای شغلی باقیمانده از سال‌های گذشته در کنار جویندگان جدید شغل مواجه است.
یک کارشناس بازار کار در گفت‌وگو با مهر با بیان اینکه بحران بیکاری جوانان باید از سوی سیاست‌گذاران و دولت‌ها جدی گرفته شود گفت: در گزارشی اعلام شده بیشتر زندانیان کشور را جوانان 15 تا 34 ساله تشکیل می‌دهد که این مسئله می‌تواند با بیکاری آنها ارتباط مستقیمی داشته باشد.
حمید حاج‌اسماعیلی اظهار داشت: به هر حال وقتی افراد بیکار می‌مانند به دنبال کسب درآمد خواهند رفت که می‌تواند درآمدهای غیرمشروع از طریق دلالی، واسطه‌گری، سوداگری، قاچاق و مانند آن هم باشد. وقتی چنین می‌شود هزینه‌های بسیار بالایی از آسیب‌های اجتماعی متوجه کشور خواهد شد.
وی خاطرنشان کرد: هرچند دولت معتقد است که نرخ بیکاری جوانان بیش از 20 درصد و دو برابر نرخ عمومی است اما باید بیکاری جوانان را بسیار بیشتر و اوضاع اشتغال آنها را وخیم‌تر بدانیم چون در ایران طی سال‌های اخیر بخش خصوصی واقعی چندانی شکل نگرفته و به نوعی فعالیت شرکت‌های خصوصی موجود نیز تحلیل رفته است. اشتغال در بخش دولتی نیز که مسیرهای خاص خودش را دارد و نمی‌توان با چند هزار شغل و یا استخدام تعدادی از کارجویان، تاثیری در کاهش نرخ بیکاری ایجاد کرد.