در آیات قرآن تفکر در آفاق و انفس برای عبرت‌گیری بسیار سفارش شده است؛ زیرا این تفکر می‌تواند دید انسان نسبت به هستی را تغییر دهد و او جهان را از دریچه و زاویه دید دیگری بنگرد. تفکر در رستاخیز زمین و اینکه چگونه در یک ساختار هدفمند پس از فصل زمستان خاموشی و مرگ، دوباره گیاه از زمین بر می‌خیزد و دانه‌ها از خاک برمی‌آید، خود گواهی روشن از مرگ و زندگی انسان است. با این تفاوت که آنچه برای انسان اتفاق می‌افتد پس از قیامت و تبدیل زمین و آسمان‌ها به زمین و آسمانی دیگر خواهد بود.
خداوند از انسان‌ها می‌خواهد تا با تفکر در این رستاخیز زمین بدانند که خروج و حشر انسان نیز همانند بهار پس از زمستان مرگ است. خداوند این تشابه را با عبارتی چون: کذلک‌الخروج و کذلک‌النشور بیان می‌کند. باید از رستاخیز هر ساله زمین عبرت بگیریم و بدانیم که باید روزی از زمین برخیزیم و پاسخگوی اعمال خوب و بد خود باشیم. امروز چنان زندگی کنیم که فردای رستاخیز خوشحال و شادان و مسرور باشیم نه اندوهگین و هراسان از آتش خشم الهی.