عصر روز 9 آوریل 1948 (20فروردین) صدای گوشخراش بلندگوهای صهیونیست در روستای دیریاسین در کنار شهر بیت‌المقدس پیچید و با ارعاب و تهدید از مردم فلسطین خواستند تا دست از خانه و اموال خود کشیده و روستا را ترک کنند.
به گزارش تبیان مردم بی‌دفاع، سرگردان، حیران و مضطرب برای فهمیدن علت حادثه به این سو و آن سو می‌دویدند و در چنین شرایطی، سربازان بی‌رحم صهیونیستی مثل گرگ‌های وحشی مردم را به محاصره درآوردند؛ گویا می‌خواستند همه کینه‌هایی را که از ملت مظلوم فلسطین داشتند، یکجا بر سر این مردم بی‌پناه خالی کنند.
در بامداد آن روز، ارتش تا بن‌دندان مسلح رژیم صهیونیستی به دیریاسین حمله کرد و 250 نفر از اهالی آن را از زن و مرد، کوچک و بزرگ، بیمار و درمانده به قتل رساندند و با بریدن دست و پا، دریدن شکم‌ها، کندن گوش‌ها، بیرون آوردن چشم‌ها، له کردن جمجمه‌ها، کشته‌ها و زنده‌ها را مثله کردند و اجساد آنها را درون چاه ریختند. در این حادثه قوای انگلیس، نزدیک همان دهکده بودند و همه چیز را می‌دانستند و با این که مسئولیت حفظ امنیت به عهده آنان بود، اما کوچکترین حرکتی برای نجات مردم از خود نشان ندادند.
دریدن شکم زن‌های باردار، سر بریدن بچه‌ها جلو چشم مادران و آتش زدن زنده‌ها از کارهای عادی کفتارهای گرسنه صهیونیست بود. جنایت‌پیشه‌های وحشی عده‌ای از دختران عرب را اسیر کردند و لخت و عریان در کامیون‌های بی‌سرپوش ریختند و در شهرهای یهودی‌نشین از میان مردم عبور دادند و یهودیان رذل از آنان عکس گرفتند.
این جنایات وحشیانه دنیا را تکان داد، جمعیت صلیب سرخ بین‌الملل نماینده‌ای را برای مطالعه این وضع به دیریاسین فرستاد، صهیونیست‌ها پس از اطلاع، یک روز موعد بازدید را عقب انداختند تا آنجا که توانستند آثار جنایت را محو کنند و به ویژه اجساد مثله شده 150 نفر را در چاهی ریختند و آثار سایر جنایات را نیز محو کردند.
نماینده صلیب سرخ در ضمن گردش در میان خرابه‌ها، با اجساد و اعضای قطع شده مردم برخورد کرد و دستور داد که همه اجساد را که با تبیان وحشیانه‌ترین صورت مثله شده بودند از چاه بیرون بیاورند اما تهدیدهای انگلیس و صهیونیست‌ها نماینده صلیب سرخ را به وحشت انداخت به طوری که جرات نکرد مشاهدات خود را به طور کامل گزارش دهد و فقط نوشت:‌«وضع این دهکده خیلی وحشت‌بار» بود. ده‌ها مورد نظیر جنایات یاد شده مانند کشتار کفر قاسم، قانا، اقصی، صبرا و شتیلا و... باعث شد که فلسطینی‌های بی‌سلاح و بی‌پناه سر به بیابان بگذارند و آواره شوند تا شاید از جنایات وحشیانه نرون‌های تاریخ جان سالم به در ببرند که هنوز هم پس از گذشت سال‌ها این مردم آواره و سرگردانند.
امروزه نه تنها مسئله فلسطین حل نشده است بلکه وحشی‌گری‌ها، جنایات و کینه‌توزی‌های یهودی‌ها در سایه حمایت‌های بین‌الملل بیشتر نیز شده است. صهیونیست‌ها هنوز هم کودکان فلسطینی را می‌کشند، آنها را زنده زنده آتش‌ می‌زنند و...