سال 1352 فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد تا اینکه در سال 1356 فعالیت‌های او در دانشگاه دو چندان شد. در زمانی که  ضد انقلاب، کردستان را پناهگاه خود کرده بود «محمود» مشتاقانه به آن دیار شتافت.
سال 1366 به جمع دلاور مردان سپاه پیوست. به جهت مدیریت و لیاقت، از فرماندهی گردان تا فرماندهی تیپ را پشت سر گذاشت. او از برجسته‌ترین  فرماندهان منطقه شلمچه بود و به عنوان یک الگو، در دل رزمندگان لشگر 17 علی‌بن ابیطالب‌(ع) جا گرفته  بود‌. تعدادی از دانش‌آموزان حاج «محمود» در گردان او بودند و این  فرمانده دلاور علاوه بر امور فرماندهی در خط برای آنان کلاس درس هم تشکیل داده بود.  سخنانی از زبان شهید: خدایا!، قطعنامه هم پذیرفته شد و جنگ هم رو به اتمام، ولی ما هنوز زنده مانده‌ایم. خدایا! بدنم دیگر جای ترکش خوردن ندارد. و از طرفی روی برگشت به شهر خود را ندارم. من چگونه به شهرم برگردم و چگونه به چشمان پدران، مادران، همسران و فرزندان شهید نگاه کنم. خدایا! ماندن پس از جنگ را بر من حرام گردان.
حاج «محمود» در 4 مرداد سال 1367 در منطقه عملیاتی مرصاد، توسط منافقین کوردل، به آرزوی دیرینه خود که همان شهادت بود رسید.