مطبوعات و روایت پیروزی(2)
عظیمترین راهپیمایی تاریخ مسیر آینده ایران را مشخص کرد
سید روح الله امینآبادی
عظیمترین راهپیمایی تاریخ
در روز 29 دی 1357 به مناسبت اربعین حسینی و دعوت امام خمینی به راهپیمایی گسترده مردم، تهران و سایر شهرهای کشور شاهد بزرگترین و گستردهترین راهپیمایی تاریخ ایران بودند. در تهران قریب به دو میلیون نفر در راهپیمایی شرکت کردند. بنا به گزارش خبرنگاران مختلف در این تظاهرات اثری از نیروهای پلیس و ارتش در مسیر تظاهرکنندگان دیده نمیشد. شرکتکنندگان در راهپیمایی قطعنامهای انتشار دادند که در آن بر این نکات تصریح شده بود: «غیرقانونی بودن سلطنت و خلع شاه، برقراری حکومت جمهوری اسلامی، تشکیل شورای انقلاب اسلامی، برکناری دولت بختیار، منضم شدن قوای نظامی به ملت، خواستاری روابط حسنه با همه ملتها، استعفای وکلای مجلسین و استعفای اعضای شورای سلطنت».
امام خمینی راهپیمایی این روز را به مثابه یک همهپرسی در مورد تشکیل نظام جمهوری اسلامی خواندند.
کیهان در این روز بخشی از سخنان بختیار را منعکس کرد که مردم را از کودتای ارتش بیم داده بود، او تلاش داشت تا با ایجاد واهمه در مردم آنها را به خانه ها برگرداند و با زمانی که به دست میآورد انقلاب را سرکوب سازد. بختیار که از حمایت همحزبیهای خود در جبهه ملی نیز برخوردار نبود در این روز طی سخنانی مضحک مدعی شده بود از حمایت نه دهم آیات عظام در کشور برخوردارم!
شخصیتهایی که از راه میرسند!
با نزدیک شدن به پیروزی انقلاب شخصیتهایی که کمترین نقش را در این پیروزی و حرکت ملت ایران داشتهاند از راه میرسند و در مصاحبههایی که به صورت عامدانه و از پیش طراحی شده در صفحات اول روزنامهها و به صورت تیتر یک و با حروف درشت منعکس میشوند نظرات خود را مطرح میسازند. ابوالحسن بنیصدر یکی از این افراد است که هیچ نقشی در انقلاب نداشته و به گفته بزرگان و شخصیتهای شاخص نهضت اسلامی در سال 1356 و در نزدیکی روزهای پیروزی از راه رسیده و با مصاحبهها و سخنرانیهایی خود را مطرح ساخته بود. با پیروزی انقلاب بنیصدر روند حرکت و نفوذ در نهادهای حساس چون مجلس خبرگان قانون اساسی و نیز قوه مجریه و در مقام رئیسجمهور را به سرعت طی کرده و به دنبال رسیدن به سمت ریاست جمهوری ذات خود را نشان داد. نکته عجیب در باره مصاحبهای که روز اول بهمن 1357 در صفحه یک کیهان از بنیصدر منتشر شد آن که «بنیصدر میگوید نباید عکسی را پائین بیاورند و عکس دیگری را بالا ببرند و سانسور چه با وسائل ذهنی و چه عینی مخالف قطعی با اسلام است» ولی خود پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری مطبوعات مخالف را به اتهام قرار گرفتن در مقابل رئیسجمهور منتخب مردم مورد هجمه قرار داده و تصاویر خود را در قطعهای بزرگتر از تصاویر شاه در همه میادین و ادارات بر در و دیوارها زده بود».
کیهان در روزهای بعدی نیز افرادی چون صادق قطبزاده را با انتشار سخنان و مصاحبههای وی تبلیغ کرد. قطبزاده در مصاحبهای که در شماره دوم بهمن ماه 1357 کیهان منتشر شد از آزادی مطلق مطبوعات سخن گفت، همین شخص چند سال بعد و به دنبال تلاش برای کودتای خونین و ترور امام خمینی دستگیر و پس از محاکمه اعدام شد. او میخواست پس از کودتا همه مسئولین کشور را دستگیر و خود شخصا اداره اوضاع را به عهده بگیرد و حال سوالی که مطرح میشود این است که ادعای آزادی بیان و مطبوعات چگونه با تلاشهای یک فرد برای رسیدن به قدرت مطلقه و کودتای خونین در کشور سازگار است؟!
استعفا و دیدار با امام
سید جلالالدین تهرانی رئیس شورای سلطنت در روز دوم بهمن استعفا داد و متعاقب آن با امام خمینی رهبر انقلاب دیدار و گفتوگو کرد. امام دیدار با هر فردی از مسئولین رژیم را منوط به استعفا کرده بودند و تهرانی که برای دیدار با رهبر انقلاب عازم پاریس شده بود پس از استعفا از ریاست شورای سلطنت و غیرقانونی خواندن آن با امام دیدار کرد. نگرانی از کودتای ارتش نیز در صفحات اول روزنامهها از جمله کیهان به وضوح دیده میشود. در این راستا کیهان به نقل از آیتالله طالقانی در سوم بهمن ماه 1357 تیتر میزند «اگر ارتش کودتا کند مردم مسلح میشوند».
همچنین روزنامه کیهان در شماره سوم بهمن 1357 از تقدیم لایحه انحلال ساواک به مجلس از سوی بختیار خبر میدهد، بختیار با انحلال ساواک تلاش داشت مردم را از ادامه اعتراضات خود منصرف سازد و با خاموش کردن شعلههای انقلاب برنامههای طراحی شده را به اجرا درآورد و این برنامه و برنامههای مشابه هرگز نتوانست او را در مقامی که پذیرفته بود موفق سازد.
مهرآباد در محاصره تانکها
با نزدیک شدن به روز ورود امام به میهن اسلامی بختیار تلاشهای خود را برای خرید زمان و تاخیر بازگشت رهبر انقلاب سرعت میدهد، تعطیلی سه روزه فرودگاههای کشور و محاصره مهرآباد توسط تانکها یکی از این اقدامات است. بختیار که روز به روز در باتلاقی که انقلاب اسلامی ملت ایران برای وی ساخته است بیشتر فرو میرود برای خرید زمان از امام خمینی میخواهد تا سه هفته بازگشت خود به وطن را به تاخیر بیندازند ولی این درخواست از سوی ایشان مورد قبول واقع نمیشود و اینگونه است که بختیار برای ممانعت از بازگشت راه بر انقلاب فرودگاهها را میبندد.