شهید «محمود اخلاقی» 2 آبان ماه 1340 در  شهر  کرمان  پا  به  عرصه  وجود  نهاد.  از دوران  کودکی  به  فراگیری قرآن، این  کتاب زندگی‌ ساز  می‌پرداخت.
 در 13 سالگی طی سفری  به  جیرفت  با آیت‌الله ربانی  شیرازی  تماس گرفت و چهره  واقعی  امام  و اسلام  و مفهوم  اصیل مبارزه علیه  ظلم  و  ظالم  و پاسداری  از  سنگرهای  اسلامی  را آموخت.
زندگی  مولایش علی(ع) بهترین الگو و سرمشق  در زندگیش  بود، و در پاسخ اینکه  تو هرگز نمی‌توانی علی بشوی، می‌گفت اگر علی نشوم  حداقل  ابوذر که  می‌توانم  بشوم.
یکی از همراهانش در کردستان از روحیات «محمود»  چنین می‌گوید:  او سرباز سلحشوری شده  بود که  ایثار در جزء جزء وجودش خانه کرده بود و ذره  ذره هستی‌اش از ایمان به خدا و ایثار کامل در راه حق، ایمان به  قیامت و عشق به شهادت موج  می‌زد. هرگز نماز شبش را ترک  نگفت و سعی می‌کرد از همگان  پنهانش دارد. اکثر روزها را به روزه می‌گذراند و بیشتر اوقاتش را به  مطالعه  و مابقی را در فکر، فکر در مورد خدا،  قیامت و  مسئولیت سنگینی که بردوش  یکایک  ما مسلمین است.
از همه  تقاضا می‌نمود با نصیحت و انتقاد از او در راه تکامل یاری دهنده‌اش باشند.
می‌گفت: برادرها نماز را سبک نشمارید، ‌مشتاق نماز باشید،‌ با خدا آنگونه سخن بگوئید که گوئی عاشق با معشوق راز و نیاز می‌کند،‌ یاد خدا را از دل بیرون نکنید. در کارهایتان  بر او توکل نمائید. هرگز به جز  خشم خدا از چیز دیگری نترسید و.... حجت من بر شما تمام. نمازهای خویش را در اول وقت و به جماعت بخوانید.