پایگاه اینترنتی «لوبلاگ» با اشاره به بیانیه ملایم «جان‌کربی» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در مورد اعدام گروهی 47 نفر در عربستان (از جمله آیت‌الله نمر)، نوشت که این نوع موضع‌گیری در قبال عربستان «تعجب‌آور نیست» و در چارچوب دستورالعملی که وزارت خارجه آمریکا در سال 1951 (1330 شمسی) صادر کرده، قابل ارزیابی است.
لوبلاگ در ادامه می‌نویسد که براساس این بیانیه طولانی، ایالات متحده از طریق فروش سلاح به عربستان، خرید نفت از این کشور و همچنین بهره‌گیری از عربستان در برابر خطر کمونیسم، منافع راهبردی خود را تأمین می‌کند. بیانیه وزارت خارجه ضمن برشمردن منافع مهمی که آمریکا از قبل عربستان می‌برد، در ادامه می‌نویسد: «ما باید مراقب باشیم که با آنها (سعودی‌ها) همانند شرکایمان رفتار کنیم و از اظهار نظرهای سلطه جویانه بپرهیزیم.» البته بیانیه در جای دیگر توضیح می‌دهد که منظور از اظهارنظرهای سلطه‌جویانه، «اعتراض به نقض حقوق بشر در عربستان است.» که در این کشور به طور مکرر اتفاق می‌افتد. به اعتقاد نویسنده لوبلاگ این سیاست «هری ترومن» (رئیس‌جمهور وقت) بود و تقریبا همه رؤسای جمهور بعد از او چه جمهوریخواه و چه دموکرات، همین سیاست را در پیش گرفتند. حتی «جیمی کارتر» که حقوق بشر را اولویت سیاست خارجی‌اش اعلام کرده بود! کارتر در سال 1978 به ریاض رفت و به خاطر منافع اقتصادی و سیاسی (آمریکا)، در برابر ضایع شدن حقوق بشر در عربستان سکوت پیشه کرد.
لوبلاگ در ادامه می‌نویسد که «مقامات آمریکایی خوب می‌دانند در عربستان چه خبر است و حقوق بشر چگونه در این کشور نقض می‌شود و حتی این موارد در گزارش‌های سالانه کنگره نیز به صورت ضمنی و جسته و گریخته ذکر می‌شوند.»
این پایگاه اینترنتی در ادامه، سیاست‌های انگلیس در برابر عربستان را هم مشابه آمریکا ذکر کرده و می‌افزاید: هنگامی که از «دیوید کامرون» (نخست‌وزیر انگلیس) درباره وضعیت حقوق بشر در عربستان می‌‌پرسند، او جواب می‌دهد: ما با عربستان سعودی رابطه داریم... ما از آنها اطلاعات مهم امنیتی و جاسوسی دریافت می‌کنیم که باعث امنیت ما می‌شود... امنیت ملی انگلستان اولویت شماره یک (ما) است!
عربستان به همراه رژیم صهیونیستی دو پایه اصلی آمریکا و غرب در منطقه هستند و سیاست‌های دوگانه واشنگتن و لندن در قبال این دو رژیم و سایر دولت‌های منطقه، هیچ آبرویی برای غرب باقی نگذاشته و همه اعتبار و آبروی آنها را از بین برده است. طبق منطق آمریکایی‌ها، اگر کشوری نوکری آنها را بکند، می‌تواند در یک روز 47 نفر را گردن بزند و آب از آب تکان نخورد.