به گفته مسئول آزمایشگاه فرسودگی زیستی، دلیل مرگ زن هفت هزار ساله تهرانی احتمال ابتلا به عفونت استخوانی بوده است.
گزارش‌ها بر روی پیکر زن هفت‌هزار ساله تهرانی دانشمندان را به این نتیجه رسانده که کتف این زن دارای شکستگی بوده است. دانشمندان با انجام آزمایشات مختلف و با تجزیه و تحلیل عناصر شکل‌دهنده استخوانی به وجود عفونت در استخوان‌های زن هفت‌هزار ساله پی‌بردند.
آبان ماه سال گذشته و در هنگام حفاری شرکت آب و فاضلاب استان تهران در منطقه مولوی تهران، یک دانشجوی باستان‌شناسی اتفاقی متوجه حفاری‌ها و در پس کنجکاوی در این حفاری‌ها موفق به استخراج چند سفال از این محل می‌شود.
در ادامه تلاش‌ها برای حفاری و استخراج در این منطقه، باستان‌شناسان جسد زنی را یافتند که بعدها مشخص شد، پیکر او هفت هزار سال پیش در این منطقه (مولوی) دفن شده است.
کشف این پیکر، باستان‌شناسان را با این سؤال مواجه کرده است: «آیا تهران هفت هزار سال قدمت دارد؟» برخی باستان‌شناسان در حال حاضر براین باورند که قدمت تهران، با توجه به کشف پیکری در منطقه قیطریه تهران که حدود سه‌هزار سال قدمت داشت، حداکثر به سه هزار سال می‌رسد.
عده دیگری هم با اعطای لقب «مسافر چشمه علی» به این پیکر تازه کشف شده، فرضیه سفر او از «چشمه علی» به این سمت را مطرح کرده و مرگ  او را اتفاقی حین مسافرتش عنوان کرده‌اند.
محمداسماعیل اسمعیلی جلودار سرپرست طرح کاوش اضطراری پس از کشف جسد این زن با اتکا به نتایج آزمایش «سالیابی ترمولومینانس» روی تعدادی نمونه سفال حاصل از کاوش‌های خیابان مولوی، سابقه استقرار در محدوده شهری تهران در 7 هزار سال قبل را تأیید کرده است.
مدتی پس از کشف پیکر زن هفت‌هزار ساله تهران، کارشناسان موفق به طراحی چهره احتمالی او شدند.
متخصصان با استفاده از رایانه مدلی سه‌بعدی از چهره احتمالی او را طراحی کردند و با استفاده از بخش‌های سالم مانده این پیکر و براساس تقارن هندسی در اسکلت انسان بخش‌های تخریب شده بدن او را تخمین زدند و در نهایت پیکر و چهره او را ترسیم کردند.
دانشمندان پس از طراحی چهره در پی کشف علت مرگ او بر آمدند و در نهایت بررسی ساختارهای کریستالی پیکر زن هفت هزار ساله دانشمندان را به علت مرگ احتمالی آن رساند. به گفته پرستو عرفان‌منش، کارشناسی که کار بر روی این پروژه را برعهده داشته، عفونت استخوانی به عنوان اصلی‌ترین دلیل مرگ وی اعلام شد.