رئیس اداره مبارزه با سرطان وزارت بهداشت در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان با اشاره به اینکه اگر کشورها را از نظر ASR به ۵ دسته و به ترتیب نزولی طبقه‌بندی کنیم، ایران در رده ۴ قرار می‌گیرد، اظهار داشت: سازمان جهانی بهداشت پیش‌بینی می‌کند که بروز خام سرطان از ۱۴ میلیون در سال ۲۰۱۲ به ۲۷ میلیون در سال ۲۰۳۰ خواهد رسید که ۷۰ درصد از این افزایش در کشورهای در حال توسعه خواهد بود که ایران هم در زمره این کشورهاست.
دکتر علی مطلق ادامه داد: اما اینکه دقیقا شیب رشد در ایران در مقایسه با متوسط جهانی چه خواهد بود، چنین مقایسه‌ای را در دست نداریم.
وی در پاسخ به این سوال که میزان بروز کدام یک از سرطان‌ها در ایران بالاست، بیان داشت: اگر سرطان‌های پوستی را کنار بگذاریم، سرطان‌های با بیشترین بروز در دو جنس سینه، معده و روده بزرگ هستند و به تفکیک جنسیت نیز سرطان‌های با بیشترین بروز در مردان ایرانی معده، مثانه، پروستات و در زنان ایرانی پستان، روده بزرگ و معده است.
رئیس اداره مبارزه با سرطان وزارت بهداشت با بیان اینکه از میان ۸۵ هزار نفری که سالانه به سرطان (البته به جز سرطان‌های پوستی) مبتلا می‌شوند ۴۵ هزار نفر مرد و ۴۰ هزار نفر زن هستند؛ اذعان داشت: افزایش امید به زندگی و تعداد سالمندان، تغییر در شیوه زندگی و عوامل محیطی سه دلیل عمده برای افزایش بروز سرطان در ایران است.
وی افزود: افزایش آگاهی مردم درباره عوامل خطر سرطان و ترویج فرهنگ خودمراقبتی، ایفای نقش سیاستگذار خارج از حوزه سلامت و ایفای نقش سیاستگذار حوزه سلامت، سه راهبرد مهم برای پیشگیری از سرطان محسوب می‌شوند. مطلق ادامه داد: مهم‌تر از غربالگری، تشخیص زودهنگام افراد با علایم مشکوک و ارجاع به موقع آن‌ها به سطوح بالا‌تر مراقبت است که از بین چهار فعالیت پیشگیری، تشخیص زودهنگام، تشخیص و درمان و مراقبت‌های حمایتی و تسکینی، عمده فعالیت‌های ما برای بهبود پیش آگهی، بیشتر در حوزه تشخیص و درمان بوده است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا تشکیلاتی در جهت مراقبت‌های حمایتی از بیماران مبتلا به سرطان از سوی وزارت بهداشت ایجاد شده است و به‌طور کل حامی بیماران مبتلا به سرطان در ایران کدام نهاد است؛ خاطرنشان کرد: در سال‌های نه چندان دور «سازمان ملی مبارزه با سرطان» داشتیم که زیر نظر وزارت بهداشت اداره می‌شد اما بنا به مقتضیات زمان تبدیل به اداره‌ای در زیر مجموعه وزارت بهداشت شد.  وی خاطرنشان کرد: از آنجایی که فرآیند سیاستگذاری، نظارت و اجرای برنامه ملی کنترل سرطان در همه ابعاد آن (از پیشگیری تا درمان، حمایت بیماران و...) کاری بسیار سخت و پیچیده است، نیازمند عزم سیاستگذار سلامت برای ایجاد انستیتو یا مرکز ملی سرطان با اهداف گفته شده هستیم.