در پی طرح برجسته‌سازی نویسنده‌های شبه روشنفکر و در رأس آنها ابراهیم گلستان (جاسوس باسابقه انگلیس) در رسانه‌های زنجیره‌ای و نیز خبرگزاری ایلنا، محمد آقازاده نویسنده و منتقد دارای سابقه فعالیت در همین رسانه‌ها، در فضای مجازی نوشت:
«ابراهیم گلستان نشان مهمی از انحطاط جمعی ماست. ویروسی که نظام رسانه‌ای ما را گرفتار خود کرده است، رسانه‌های ما - هم داخلی و بیرون مرزی - با او مصاحبه می‌کنند و همه می‌دانند او جز مشتی دری وری، یاوه گویی و فحاشی مستقیم به مصاحبه شونده تحویل نخواهد داد، این چه خود آزاری است که روزنامه نگاران ما گرفتارش شده اند، چه افتخاری دارد که از کسی فحش بشنوی و با افتخار آن را توی چشم دیگران بکنی. گلستان در قصرش سالهاست هیچ مطلبی ننوشته است و هر چه دارد از میراث گذشته اش می‌خورد، میراثی که هیچوقت به صورت جدی نقد نشده است تا ارزشهایش در محک روزگار و با آگاهی ممکن عصر ما سنجیده شود. کاوه پسرش در عکاسی کشور جایگاه مهمتری از او دارد، دخترش لیلی هم در ترجمه و هم در گالری داری جای پای مهمی در تاریخ دارند. یک بار لااقل جایی نخوانده ام کلامی پدر در مورد فرزندانش سخن بگوید .گلستان گرفتار خود شیفتگی مزمن است و این بیماری بجای آنکه مداوا شود مدام توسط رسانه‌های ما تقویت می‌شود.
در ادامه این یادداشت آمده است: مستبد دیگران را به هیچ می‌گیرد تا همه ناچار او را عقل کل بدانند. مصاحبه‌های گلستان تصویری مینیاتوری از این روابط استبدادی بدست می‌دهد، سرجمع دیگر آزاری و خود آزاری. سقراط می‌کوشید با انکار دیگران دشواری کشف حقیقت را مکشوف کند. اما ابراهیم خان ما از موضع فئودالی اش می‌خواهد رعیت هایش را با تازیانه کلمات بنوازد. اگر او ارزشی دارد باید در نثرش، در فرم داستانهایش و... کشف کرد و نه البته در شخصیت بیمار گونه اش. ... او دنبال تسکین روحی است و مدام آن را بدست می‌آورد.