7000 نفر در این شکنجهگاه سر به نیست شدهاند
گزارش تکاندهنده گاردین از بازداشتگاه مخوف سیا در واشنگتن
روزنامه انگلیسی گاردین با انتشار گزارشی تکاندهنده و هولناک فاش کرد هزاران نفر در بازداشتگاه مخوف سیا در شیکاگو سر به نیست شدهاند.
در حالی که آمریکا روزانه سایر کشورها و به خصوص دولتهای مستقلی مثل ایران را به نقض حقوق بشر و حتی گاهی نقض حقوق حیوانات متهم میکند، خود جنایتهایی را مرتکب میشوند که انسان حیرت میکند. در همین رابطه روزنامه انگلیسی گاردین روز دوشنبه با افشای جزئیات بیشتری از یک «شکنجهگاه مخفی آمریکا» گزارش داده که دست کم 7000 نفر در این شکنجهگاه به قتل رسیدهاند.
اولین افشاگری درباره این مرکز شکنجه، واقع در میدانی موسوم به «هومان» در شهر «شیکاگو» آمریکا را همین روزنامه انگلیسی، اسفندماه سال گذشته انجام داد. در آن زمان گزارش شده بود که پلیس شیکاگو از یک مجتمع ساختمانی واقع در این میدان برای بازداشت و شکنجه کسانی که آنها را مظنونان تروریستی مینامد استفاده میکند.
به گزارش فارس، گاردین در آن زمان همچنین فاش کرد که دستکم 3500 آمریکایی که اکثر آنها سیاهپوست و اقلیتهای قومی هستند در مرکز «هومان»، ساعتها مورد آزار و شکنجه قرار گرفتهاند. تازهترین گزارش از شکنجهگاه مخفی آمریکا حاکی است شمار نفرات بازداشتی در این مرکز، دستکم 7000 نفر، یعنی 2 برابر رقم پیشتر گزارش شده است!
گاردین در گزارش روز دوشنبه خود مینویسد: «پلیس بیش از 7000 نفر را در یک ساختمان بازجویی بینام و نشان سر به نیست کرده که این رقم، دو برابر تعداد بازداشتیهای پیشتر گزارش شده است.»
مطابق این گزارش، بین اوت 2014 تا ژوئن 2015، حدود 6000 نفر از افراد حبسشده در این بازداشتگاه، سیاهپوست بودهاند. اسناد داخلی پلیس آمریکا نشان میدهند تنها 68 نفر از بازداشتیها از حق دسترسی به وکیل برخوردار بوده و یا درباره محل بازداشت آنها اطلاعرسانی شده است.
نسبت بازداشتیهای سیاهپوست در شکنجهگاه یاد شده در برابر کل بازداشتیها، به نوشته گاردین، 2 برابر نسبت کل جمعیت سیاهپوستان در شهر شیکاگو است، رقمی که بار دیگر ماندگاری تبعیضهای نژادی در تشخیص جرم و مقابله با آن در آمریکا را مورد تأکید قرار میدهد.
افشاگریهای جدید، حاصل تحقیقات ادامهدار این رسانه انگلیسی در پروندههای حقوقی است و بیشترین جزئیات را درباره حقایق مربوط به این زندان مخفی آشکار میسازند. اما سئوال اینجاست که اگر این زندان در یک کشور دیگر بود آیا باز با سکوت معنادار سازمانهای متولی حقوق بشر مواجه میشد؟