در پایین‌ترین طبقه مزارع پرورش ماهی قرار دارد؛ فضای خارجی آن شامل موج‌شکن، درگاه‌های ورودی آب، انبار، کشتارگاه، کارخانه آب شیرین‌کن و بخش بسته‌بندی می‌شود. در طبقات فوقانی نیز گلخانه‌ای مجهز به سیستم کشت خودکار خارج از خاک و سیستم کنترل هوای محوطه قرار دارد.
روی سقف نیز نیروگاه برق فتووالتیک (صفحات خورشیدی) و پنجره‌های سقفی برای تامین نور کارخانه تعبیه خواهد شد. علاوه بر این از توربین‌های بادی و سیستم مبدل انرژی امواج دریا در کنار نیروگاه‌ بیوگاز و هاضم‌هایی برای حذف پس‌ماندهای بیولوژیکی استفاده خواهد شد. به گفته معماران سالانه این مزارع به صورت بالقوه توانایی تولید 8/1 تن سبزی و 107 تن ماهی را دارا هستند به گونه‌ای که بازگشت سرمایه طی ده سال امکان‌پذیر خواهد بود.
مهم‌ترین بخش، باغ‌های کشت خارج از خاک‌اند زیرا در این شیوه کشت نیازی به آفت‌کش، کود یا بارش‌های جوی ندارد و می‌تواند الگویی باشد برای ساکنان مناطق خشک یا مناطقی که خاک و زمین کافی ندارند.
این‌گونه باغ‌ها را می‌توان به صورت فشرده نیز ساخت و بدین طریق فضای کمتری گرفته می‌شود.طراحان بر این باورند که تمام فرایند ساخت و ساز این طرح را می‌توان خودکار و با حداقل دخالت نیروی انسانی پیش برد. به عبارتی با قرار دادن حس‌گرهایی در تمامی نقاط و استفاده از اینترنت برای ارسال اطلاعات، مزارع را با کارایی بسیار بالایی اداره کرد.با این حال جزئیات بیشتری درباره این طرح بیان نشده و در حال حاضر تمرکز طراحان بر روی نیازهای جامعه انسانی از چنین مزارعی است. اینکه مردم بیشتر به چه نوع مواد غذایی نیاز دارند، کاهو یا ماهی؟