معصومه حاج حسینی با اشاره به بالارفتن آمار طلاق در جامعه و کاهش آمار ازدواج در جامعه گفت: این گونه نیست که در کلان‌ترین سیاست‌های تشویقی برای افزایش ازدواج، نهایتا به دو حوزه اقتصادی بسنده می‌شود و بارزترین شاخص آن افزایش وام ازدواج است که هیچ تناسبی با افزایش نرخ تورم ندارد و متناسب با ساز و آهنگ تورم افزایش پیدا نمی‌کند.
وی ادامه داد: اما این نشان می‌دهد که درک درستی در سیاست‌گذاران و متولیان اجرایی و قانون گذاران ما در مورد ریشه‌های موضوع ازدواج اصلا وجود ندارد. اقتصاد مؤلفه درجه چهارم یا پنجم در حوزه ازدواج است. یک مثال آن این است که اگر به آمار نرخ رشد ازدواج نگاهی کنیم در میان خانواده‌های کم برخوردارتر ازدواج‌ها بیشتر است. اتفاقا این گونه نیست که در خانواده‌های مرفه‌‌تر شاهد افزایش نرخ ازدواج باشیم، بلکه دقیقا برعکس است و در خانواده‌های مرفه‌تر افزایش نرخ طلاق را داریم و خانواده‌های معمولی اقتصادی خانواده‌های پر سن و سال قوام  و دوام خود را پیدا کرده‌اند و اضمحلالی در آنها وجود ندارد و عمر خانواده در آنها طولانی‌تر است!
کارشناس امور زنان اظهار داشت: همین یک نکته نشان می‌دهد اقتصاد مؤلفه درجه یک در تحکیم خانواده نیست و این موضوعی است که خودمان با سیاست‌هایی که تدوین می‌کنیم ذهن جامعه را به این سمت منحرف می‌کنیم. اما آن چیزی که عامل درجه یک است در تشکیل و تحکیم و تعالی خانواده فرهنگ، اندیشه و نگرش است، نگرش انسان‌ها به دنبال تشکیل نگرش خانواده تغییر کرده چون مبانی شخصیتی از حوزه مبانی ارزشی به سمت اومانیسم میل می‌کند. چون تمام مولفه‌های فرهنگ و متولیان فرهنگ دقیقا این را به اشکال مختلف با زوایای ریز به خورد مردم می‌دهد و جامعه را این گونه تربیت می‌کند.
حاج حسینی گفت: یک قانون با عنوان قانون حمایت از خانواده به مجلس می‌رود در حالی که در این قانون هیچ حمایتی از خانواده وجود ندارد بلکه ‌می‌توان آن را قانون "حمایت از طلاق” دانست و مفاد آن ناظر به زمانی است که خانواده به فروپاشی رسیده است مانند حضانت فرزندان و حقوق مالی زن که باید در دادگاه احصا شود... این مسئله‌ای است که بسیار قابل توجه است.وی ادامه داد: تقاضای بنده از سیاستگذاران، قانونگذاران و مدیران اجرایی طراز اول نظام این است که یک بار دیگر منشأ شناسی درست در مورد موضوع ازدواج داشته باشند و بی‌دلیل بر طبل اقتصاد نکوبند و ذهن‌ها را به این سمت منحرف نکنند. وقتی این‌ها را مطرح می‌کنند از طرف دیگر باعث می‌شود مردم گمان کنند که حتما ازدواج‌ها باید بسیار رنگی برگزار شود و به صورت غیرمستقیم ذهن‌ها را به سمت تجمل گرایی هدایت می‌کنند و این مجموعه عوامل در حوزه افزایش نرخ طلاق هم مؤثر است. یعنی همان چیزی که مانع از ازدواج می‌شود مانند اومانیسم، انسان گرایی یا "اصالت من”، نپذیرفتن تکالیف و عدم ترویج روحیه اخلاق در زندگی مشترک برای طرفین، اینها همان قدر که جلوی تشکیل خانواده را می‌گیرد به همان اندازه نیز باعث از هم گسستگی خانواده‌ها می‌شود.
مسئول اندیشکده مطالعات راهبردی زنان گفت: عدم مهارت‌های کافی دختران و پسران ما به خصوص پسران بیشتر از دختران، نسبت به مسئولیت‌ها نیز بسیار موثر است. دانش زناشویی در کشور پایین است و پایین بودن دانش زناشویی مقتضی در دختران و پسران ما در بدو ورود به زندگی مشترک بهانه تراشی‌ها ایجاد می‌کند.
حاج حسینی اظهار داشت: نظام آموزش عمومی کشور متولی اصلی است که از آموزش و پرورش آغاز می‌شود اما هیچ جا برنامه نظام یافته و متناسب با ارزش‌های نظام اسلامی را سراغ نداریم. کتاب‌های درسی ما دختران را دختر و پسران را پسر تربیت نمی‌کنند بلکه یک انسان عام فارغ از ارزش‌های زنانه یا مردانه و یک انسان خنثی تربیت می‌کنند و در دانشگاه‌ها هم هیچ خبری نیست.