(بدان ای سالک راه حق!) وابستگی به دنیا، چه به ابزار دنیوی باشد، چه لذات مادی و چه نسبت به حیات در دنیا، بذر همه فتنه‌ها و اصل و اساس همه بدبختی‌ها است. دنیادوستی، مبدأ ایجاد وابستگی است و این وابستگی، منشأ جمیع رذائل اخلاقی خواهد بود که هر کدام از آنها نیز از حجب ظلمانی محسوب می‌شود. همین امر موجب خواهد شد که انسان در مراحل بعدی ولو اینکه مومن بوده و از همه جهات سالم و صاحب اعتقادات باشد، دچار فشارها و مفاسد خطرناکی می‌شود، و دچار فشارهای روحی فراوانی در دنیا خواهد شد. از طرفی وابستگی به دنیا، مبدأ همه عصیان‌ها و حجاب‌ها برای انسان خواهد بود. یکی از خصوصیات اولیای خاص خدا نیز همین است که جز محبت خدا، چیز دیگری را به خود جذب نکرده‌اند. بلکه فقط خدا را می‌خواهند و برای رسیدن به او از دنیا و آخرت می‌گذرند. (1)
_______________________
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 184