مجید شایسته 5 سال قبل زمانی که ریاست فدراسیون تنیس را برعهده گرفت، برنامه استراتژیک این فدراسیون را صعود تیم ملی به گروه اول منطقه آسیا و اقیانوسیه در سال 1395 اعلام کرد اما سقوط این تیم به گروه سوم به خوبی نشان می‌دهد که برنامه‌ها و فعالیت‌های این فدراسیون با شکست روبرو شده است.
متاسفانه تنیس ایران در طول دو دهه اخیر شرایط نابسامان و بحرانی را پشت سر می‌گذارد و تغییرات در راس این فدراسیون هم نتوانسته است، این رشته جذاب و دیدنی را به دوران اوج خود در دهه 50 برساند.
شکست‌های سنگین تنیس‌بازان ایران در گروه دوم رقابت‌های جام دیویس برابر تیم‌های ملی اندونزی و کویت نشان داد که دیگر نمی‌توان با برنامه‌های مقطعی و کوتاه مدت موفق عمل کرد.
ملی‌پوشان تنیس ایران برای جدال با تیم کویت، تنها اردوی دو هفته‌ای را در رومانی برگزار و در رقابت‌های فیوچرز این کشور شرکت کردند و با آمادگی اندک به مصاف تنیس‌بازان حرفه‌ای حریف رفتند.تصمیم‌گیری‌های اشتباه مربیان تیم در انتخاب بازیکنان به ویژه در دیدار حساس دوبل (دو نفره) مزید بر علت شد تا تیم ایران به راحتی در تهران مغلوب حریف خود شود و دوباره به گروه سوم جام دیویس سقوط کند.
واقعیت این است که مربیان تنیس نتوانسته‌اند همانند داوران سطح فنی خود را ارتقا دهند و رئیس فدراسیون تنیس نیز بیش از چهار سال است که به دنبال استخدام یک مربی خارجی بوده و امید به کمک اهالی تنیس بسته است تا خلأهای موجود در این بخش همچنان افزایش یابد.
از سوی دیگر بررسی‌ها نشان می‌دهد که برنامه‌های پشتوانه‌سازی که از حدود 10 سال قبل و از زمان علیرضا خروشی رئیس سابق فدراسیون تنیس آغاز شده، نتوانسته گره از مشکلات این رشته ورزشی را باز کند زیرا برنامه مدونی برای سرمایه‌گذاری بر روی تنیس‌بازان وجود ندارد.
تنیس‌بازان در رده‌های سنی زیر 12، 14، 16 و 18 سال تحت پوشش فدراسیون تنیس قرار دارند اما پس از آن به حال خود رها می‌شوند تا روند پشتوانه‌سازی تیم ملی متوقف شود.
بدون تردید با ادامه روند کنونی در تنیس هرگز نمی‌توان، امیدوار به تحولات اساسی در این رشته ورزشی بود مگر آن که تفکرات مدیران فدراسیون تنیس تغییر کند و به جای اجرا برنامه‌های مقعطی، برنامه‌ای مدون را برای توسعه این رشته ورزشی طراحی کنند و با حمایت همه‌جانبه از چند تنیس باز جوان و باآتیه، آینده تنیس ایران را تضمین کنند.در حال حاضر، تنیس‌بازان در طول سال حداقل در 30 هفته رقابت های بین‌المللی شرکت می‌کنند تا بتوانند جایگاه خود در فهرست فدراسیون بین‌المللی تنیس (ITF) و اتحادیه حرفه‌ای تنیس‌بازان جهان (ATP) افزایش دهند و با آمادگی در خدمت تیم‌های ملی خود باشند اما تنیس‌بازان ایران در طول سال حداکثر در 10 دوره پیکارهای بین‌المللی شرکت می‌کنند و نمی‌توانند خود را از نظر فنی ارتقا دهند.
کارشناسان تنیس نیز در سال‌های اخیر بارها از فدراسیون خواسته‌اند مقدمات اعزام تنیس‌بازان جوان را به چندین دوره مسابقه‌های بین‌المللی در طول سال فراهم کند تا ملی‌پوشان کشورمان تجربیات لازم برای رویارویی با حریفانشان در رقابت‌های رسمی را به دست آورند اما فدراسیون هیچگاه به درخواست‌های آنها توجهی نکرده است.