شهید «سیدجعفر منصوری» سال 1361 به عضويت رسمي سپاه  در آمد و در نيمه دوم  سال 1362 به صورت داوطلب به مناطق جنگي جنوب اعزام شد ليكن پس از پايان مأموريت از مراجعه به پشت جبهه خودداري کرد و بر حسب دست‌‌نوشته‌های موجود  با خود عهد بسته بود تا زمان شهادت در جبهه حضور داشته باشد. سيد با آنكه پاسدار رسمي بود به صورت  بسيجي وارد لشكر 8 نجف اشرف اصفهان گرديد؛  ابتدا به فرماندهي گروهان  منصوب و سپس  به عنوان فرمانده گردان انتخاب شد و در عمليات‌هاي خيبر، بدر، قدس، عاشورا و نهايتاً در عمليات بزرگ والفجر 8 معروف به عمليات فاو شركت کرد.  سید و گردان تحت امرش در تاريخ 10/2/65 در منطقه درياچه (حوض نمك) در داخل خاك عراق تحت محاصره  دشمن قرار گرفتند و جز عده‌اي قليل، تمامي رزمندگان از جمله این سردار شهيد چون جد بزرگوارش امام حسين (ع) مظلومانه به شهادت رسیدند و سرانجام با گذشت حدود چهارده سال از شهادتش بقاياي پيكر او به خانواده‌اش رسید و با آمدنش جوششي ديگر در سينه رهپويان شهادت ایجاد شد.
بخشی از دل‌نوشته شهید «منصوری»: خدا شاهد است دنیا گذرگاه است، بیایید در این راه و در این گذرگاه  توشه خوبی برداریم. عزیزان!  شهادت خیلی شیرین است، موقعی که در راه خدا باشد.  زمانی که مرگ با شرافت است، چرا در این دنیای فانی با عزت  نمیریم  تا در آن دنیا ذلیل و خوار باشیم، چرا  در آخرت سرافکنده  پیش سرورمان حسین (ع) سر به زیر باشیم و همچنین دوستان تمام این چراها و چراهای دیگر را یک چیز حل می‌کند، مرگ با شرافت، مرگ با عزت، مرگ در راه خداوند تبارک و تعالی همین و بس.