نوار غزه که در ساحل مدیترانه واقع شده و با اسرائیل و مصر هم‌مرز است، محل سکونت یک میلیون و 800 هزار فلسطینی در منطقه‌ای به وسعت 362 کیلومترمربع است که همین امر این منطقه را به پرجمعیت‌ترین منطقه در کره زمین تبدیل کرده است.
رژیم صهیونیستی در جنگ شش روزه (سال 1967) نوار غزه را از مصر گرفت و به تصرف خود درآورد اما در سال 2005 میلادی در اقدامی یکجانبه نیروها و شهرک‌نشینانش را از آنجا خارج کرد. ظرف شش ماه پس از خروج نیروهای اسرائیلی از نوار غزه، این منطقه به مقر جنبش حماس تبدیل شد و این جنبش در انتخابات پارلمانی تشکیلات خودگردان فلسطین به پیروزی رسید.
اسرائیل در تابستان سال 2006 میلادی به بهانه اینکه حماس یک نظامی اسرائیلی را به اسارت گرفته، محاصره غزه را آغاز کرد. حلقه این محاصره یک سال بعد، پس از اینکه حماس نیروهای وفادار به جنبش فتح را به رهبری محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین برکنار کرد تنگ‌تر شد.
جنگ 51 روزه رژیم صهیونیستی علیه باریکه غزه در تاریخ 17 تیر سال گذشته آغاز شد و این سومین جنگ دامنه‌دار اسرائیل علیه مردم غزه، طی 6 سال اخیر و به لحاظ مدت زمان جنگ، طولانی‌ترین جنگ این رژیم علیه فلسطینی‌ها، از زمان اعلام موجودیت خود در سال 1948، تلقی می‌شود. در این جنگ بیش از 2200 فلسطینی به شهادت رسیدند و هزاران نفر مجروح شدند که دستکم 550 نفر از شهدا کودک بودند.
اسرائیل این بار با دستاویز قرار دادن قتل سه صهیونیست شهرک‌نشین در کرانه باختری و متهم کردن جنبش حماس به اجرای این عملیات، تجاوز دامنه‌دار خود را علیه باریکه غزه آغاز کرد. در روزهای اولیه جنگ، ستاد ارتش رژیم صهیونیستی «انهدام کامل توان موشکی حماس» را از اهداف این جنگ اعلام کرد. ارتش اسرائیل به این منظور حجم آتش‌باری علیه نوار غزه را تا آنجا افزایش داد که مورد انتقاد شدید هم‌پیمانان خود در سطح جهان نیز قرار گرفت. تلفات انسانی مردم غزه در روزهای اولیه جنگ به شدت افزایش یافت و کودکان، زنان، سالمندان و همچنین خانه‌ها، مساجد، ساختارهای زیربنایی  و نیروگاه برق، هیچ کدام از حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی درامان نماندند. در مقابل، واحدهای مقاومت عملیات غافلگیرکننده خود را علیه واحدهای نخبه ارتش اسرائیل آغاز کردند. در نخستین «عملیات کیفی» واحدهای عزالدین قسام علیه قرارگاه نظامی «ناهال اوز» در نزدیکی نوار غزه، 13 سرباز اسرائیلی به همراه یکی از فرماندهان آنها به هلاکت رسیدند. این عملیات چنان شوکی بر پیکره ارتش و رژیم اسرائیل وارد کرد که بنیامین نتانیاهو در تلویزیون حاضر شد و به خانواده قربانیان این عملیات تسلیت گفت.
دیری نپایید که شبکه تونل‌های غزه، کارآمدی نظامی خود را به سود واحدهای مقاومت فلسطین نشان داد. موضوع تونل‌ها که در روزهای نخستین جنگ اسرائیل علیه غزه مطرح شده بود، افکار عمومی و روحیه ساکنان شهرک‌های یهودی‌نشین را به شدت ویران کرد. از سوی دیگر هدف قرار گرفتن تقریبا همه شهرهای اسرائیل، به ویژه تل‌آویو و فرودگاه بن‌گوریون، وضعیت روانی پشت جبهه نظامی رژیم صهیونیستی را درهم کوبید. طبق برآوردهای رسانه‌های اسرائیل حدود 4 میلیون صهیونیست ناچار شدند ساعت‌ها در پناهگاه‌ها باقی بمانند یا به طور کلی در کنار پناهگاه‌ها مستقر شوند. فعالیت واحدهای تجاری، آموزشی، جذب جهانگردان و واحدهای اداری و به طور کلی زندگی عادی اسرائیلی‌ها مختل شد و اسرائیل در طول حیات خود برای نخستین بار طعم مشکلات ناشی از جنگ را به طور کامل چشید. از این رو رژیم صهیونیستی در هفته سوم جنگ با احضار 30 هزار نیروی احتیاط، به ارتش خود دستور داد برای اجرای عملیات زمینی و انهدام شبکه تونل‌های فلسطینی‌ها خود را آماده کنند.
نیروهای مقاومت که از آغاز جنگ در انتظار شروع عملیات زمینی اسرائیل بودند، از این طرح اسرائیل استقبال کردند. عملیات زمینی ارتش صهیونیستی آغاز شد و واحدهای ویژه این ارتش از چند منطقه شرقی و شمالی باریکه غزه وارد حی‌الزیتون، شجاعیه و بیت‌حانون شدند. در روز دوم عملیات زمینی ارتش اسرائیل، نیروهای مقاومت فلسطین موفق شدند تلفات سنگین به صفوف واحدهای نخبه این ارتش وارد کنند و بیمارستان‌های جنوب و شرق اسرائیل به سرعت از زخمی‌های نظامیان اسرائیلی پر شد. در نتیجه با افزایش تلفات در صفوف نیروهای اسرائیلی، عملیات هوایی، دریایی و توپخانه‌ای اسرائیل علیه باریکه غزه به طرز جنون‌آمیزی شدت گرفت. ارتش اسرائیل همه مرزهای اخلاقی جنگ را درهم نوردید و خانه‌ها، مساجد، کلیساها، آثار باستانی و مدارس شهرهای غزه و حتی مدارس وابسته به سازمان ملل را هدف قرار داد.
بالاخره اسرائیل در هفته چهارم جنگ به این نتیجه رسید که با برقراری آتش‌بس به تل‌آویو کمک کند و جنگ اسرائیل علیه باریکه غزه پس از 51 روز و چند فقره آتش‌بس و چند دور مذاکره در قاهره با یک توافق به سود نیروهای مقاومت پایان یافت. چرا که اسرائیل به اهدافی که می‌خواست نرسید و با رسوایی و ذلت بیشتری نسبت به جنگ‌های پیشین میدان را خالی کرد. اما نیروی مقاومت، توانست حداقلی از خواست‌های خود را تحقق دهد.
دستاوردهای این جنگ برای مقاومت فلسطین، گشوده شدن همه گذرگاه‌ها برای تبادل کالا؛ افزایش محیط ماهیگیری در سواحل غزه از دو مایل دریایی به شش مایل به شرط افزایش آن به 12 مایل طی یک ماه بعد از پایان جنگ و مذاکره غیرمستقیم برای بازسازی فرودگاه غزه و بندرگاه این باریکه بوده است. هرچند در عمل می‌بینیم بسیاری از این تعهدات عملی نشده و مردم غزه به رغم گذشت یک سال از این جنگ نابرابر، همچنان در بدترین شرایط مورد تصور مظلومانه زندگی می‌گذرانند.