به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرضیه رنجبر محمدی، دانش آموخته دکترای مهندسی شیمی نساجی و پژوهشگر طرح با اشاره به ارزانی، در دسترس بودن انواع گونه‌های مختلف کتیرا در کشور ما، ویژگی‌های ضد میکروبی و زیستی مناسب کتیرا، و همچنین گستردگی تولید نانوالیاف تولید شده عنوان کرد: از این گیاه که جزو پلیمرهای طبیعی بومی و قابل کشت در ایران به شمار می‌رود، بیشتر برای تولید ژل یا پمادهای ترمیم زخم‌های برشی یا سوختگی استفاده شده است ولی در این طرح برای نخستین‌بار تولید نوعی نانولیف به عنوان داربست سلولی مورد توجه قرار گرفت.
وی افزود: هدف از این طرح، ساخت داربست سلولی به منظور شناسایی قابلیت استفاده از پلیمر پلی ساکاریدی کتیرا به شکل نانولیف در ترمیم زخم‌های عمیق دیابتی بوده است.وی با اشاره به ویژگی‌های منحصر به فرد نانوالیاف به دست آمده همچون سطح حجم زیاد، ساختار سه بعدی و شباهت بسیار زیاد این بی‌بافت‌ها به ساختار ماتریکس خارج سلولی طبیعی بدن گفت: با توجه به میزان بالای جراحات پوستی، نیاز به جایگزین‎های پوستی متناسب با نوع زخم ضروری است.
رنجبر با بیان اینکه این عوامل زمینه‌ تحقیقات گسترده در معرفی فرآورده‎های پوستی جدید با زیست مواد مناسب برای درمان این آسیب‎های پوستی را فراهم کرده است، تصریح کرد: یکی از کاربردهای تایید شده این محصول برای ترمیم سریع زخم‌های دیابتی است که روند ترمیم آنها کُند است. علاوه بر اینکه به علت قابلیت رهایش کنترل شده دارو در آنها، با اضافه نمودن دارویی همانند کورکومین امکان کاهش قند خون بیمار هم وجود دارد.