اتفاقات چند روز اخیر در حوزه انرژی در کشور و رفتار مبهم و متناقض مسئولان در برخورد و جهت‌دهی به آن، مردم را در شوک نسبت به رفتار دولت فرو برده و دولت را مجددا با بحران اعتماد عمومی مواجه کرد.
از روز جمعه که با خلف وعده دولت در واریز نکردن سهمیه خرداد ماه بنزین مردم شروع شد تا امروز موضع‌گیری‌های سردرگم و متناقض مسئولان ادامه داشته است. بلافاصله پس از شروع اولین واکنش‌ها به این اتفاق، شرکت ملی پالایش و پخش اعلام کرد سهمیه بنزین واریز شده است! اما بلافاصله سخنگوی شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی از واریز نشدن سهمیه خبر داد و مشکلات نرم‌افزاری را مانع واریز شدن سهمیه بنزین عنوان کرد و پس از آن هم «تصمیمات دولتی» را دلیل این موضوع دانست. اما اولین موضع‌گیری رسمی درباره افزایش قیمت بنزین را مدیرکل روابط عمومی وزارت نفت داشت که گفت: درباره سهمیه سوخت خودرو‌های شخصی هنوز تصمیم قطعی صورت نگرفته اما به ‌احتمال زیاد این سهمیه واریز نمی‌شود و خودرو‌های شخصی از این به بعد با نرخ آزاد سوخت‌گیری می‌کنند.
مردم که منتظر بودند تا در این آشفته‌بازار اظهارنظرها، فردی از مدیران رده اول با بیانی محکم آرامش را به جامعه بازگرداند، وزیر نفت به میدان آمد و گفت: درباره بنزین همه گزینه‌ها روی میز است! حال این حرف را بگذارید کنار این موضع‌گیری که؛ قرار نیست تا پایان سال قیمت بنزین افزایش یابد! یعنی ممکن است دولت بخواهد شیب ملایمی را که برای افزایش قیمت‌ها در نظر گرفته بود، علاوه بر نان و مرغ و بسیاری کالاهای دیگر، برای بنزین مردم هم در نظر بگیرد.
اما سرانجام به گزارش خبرگزاری‌ها در ساعات پایانی روز گذشته و بعد از کش ‌و‌ قوس‌های فراوان بنزین عرضه‌شده در جایگاه‌های سوخت کشور تک‌نرخی شد به طوری که قیمت بنزین سهمیه 700 تومانی به نرخ 1000 تومان در جایگاه‌ها عرضه می‌شود و دلیل واریز نشدن سهمیه سوخت در کارت‌ها ناشی از عدم اطلاع‌رسانی از سوی مسئولان بوده به طوری که با پیگیری‌های صورت‌گرفته مشخص شد که بنزین تک‌نرخی در جلسه هیئت دولت به تصویب رسیده بود بدون اینکه به مسئولان اجرایی اطلاع‌رسانی شود.
این دست اظهارات و تصمیمات ضد و نقیض نفتی‌ها فضای عمومی جامعه را در وضعیتی قرار داده است که آحاد مردم بار دیگر رفتارهای دولت را در مسائل مختلف سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مرور کنند. مسئولان فعلی که تا پیش از این به دفعات دولت گذشته را مسبب الاسباب مشکلات کنونی جامعه اعلام می‌کردند و پنهان‌کاری را یکی از گناهان نابخشودنی آنان اظهار می‌کردند، گویا خود در این راه گوی سبقت را از سایرین ربوده‌اند.
حال وضعیت مردمی که یکی پس از دیگری حداقل‌های رفاهی خود را از دست می‌دهند چه خواهد شد؟ پس از آنکه قیمت نان آزاد شد، وزیر راه و شهرسازی مسکن مهر را مزخرف خواند و غنی‌سازی متوقف شد، با «تک‌نرخی» شدن قیمت بنزین و فرآورده‌های نفتی دیگر، تکلیف مردمی که روی این مقدار حداقل برای گذران امور جاری و سفرهای پایان هفته خود حساب کرده بودند چیست؟
اما مهم‌تر از خود این اتفاق متأسفانه شیوه‌ای است که دولت برای اجرا کردن برنامه‌ها و سیاست‌های خود پیش گرفته است. مسئولان گویا به عادت ناپسند بی‌اطلاع گذاشتن مردم و سردرگم ساختن آنان برای اجرای تصمیمات خود خو گرفته‌اند. آنان تا‌کنون در بحث هسته‌ای و یارانه‌ها مردم را نامحرم می‌دانستند ولی حالا این نگاه خود را به سایر حوزه‌ها نیز تسری داده‌اند.
در مسئله حذف تعداد یارانه‌بگیران بالاخره نه تعداد آنان به درستی معلوم شد و نه اینکه از کدام گروه و طبقات اجتماعی هستند. همانند بحث هسته‌ای که بدون اعلام جزئیات مذاکرات مردم و بسیاری از مسئولان دلسوز را بی‌اطلاع گذاشتند که هر روز اخبار نگران‌کننده‌تری از آن به بیرون درز می‌کند. گویا دولتی‌ها در نشست و برخاست و قدم زدن با غربی‌ها مکانیسم «دبه کردن» را به خوبی آموخته‌اند.
این رویکرد که با انفعال بسیاری از مسئولان دلسوز و رسانه‌ها همراه بوده است ممکن است با استمرار روند کنونی در همه حوزه‌ها در تمام سطوح تصمیم‌گیری دولت به رویه مسلط در رفتارهای آتی دولت تبدیل شود که بسیار نگران‌کننده و خطرآفرین خواهد بود.