علیرضا چخماقی
 دی ماه امسال، با انتشار شماره ی دو هزار و هشتصد و پنجاه و پنج، مجله کیهان بچه ‌ها، پنجاه و هشتمین سال فعالیت مطبوعاتی خود را آغاز کرد ؛ تا به عنوان قدیمی ترین نشریه ی کودکان و نوجوانان درایران، بر پله ی بالاتری ازافتخارات قرار گیرد.
بدون شک انتشار مداوم یک نشریه، آن هم نشریه‌ای خاص کودکان و نوجوانان، نزد اهل فرهنگ و اصحاب رسانه و مطبوعات، دستاوردی است بزرگ که جمع پرشمار هنرمندان، نویسندگان و شاعران کودک و نوجوان عصر انقلاب و در صدر همه ی آنان، زنده یاد امیر حسین فردی، در این افتخار می درخشند .
نشریه ی هفتگی کیهان بچه ‌ها، امروزه به عنوان یک میراث فرهنگی، علاوه بر اینکه در جایگاه خاص و ممتازی قرار دارد ؛ درعین حال در حافظه ی جمعی چندین نسل از مردم، یاد آور دوران شیرین کودکی و نوجوانی و لذتی است که از مطالعه ی این مجله برده‌اند .
و اما آن چه که باعث نوشتن این سطور شده است، ذکر خیری است هر چند مختصر از انسانی راستین و بزرگمرد ی بی بدیل، به نام امیرحسین فردی که امسال در جشن آغاز پنجاه و هشت سالگی فرزند کاغذین خود غایب بود ...، غیبت موجهی که هرگز قابل پیش بینی نبود و اتفاق منجر به این غیبت، یعنی مرگ، آن قدر ناگهانی روی داد که داستان عاشقانه ی فردی با کیهان بچه ‌ها  و همه ی بچه ‌ها یش در گستره ی ایران و حتی خارج از مرزهای کشور ناتمام ماند ... داستان دنباله داری که بخش «فردی »ی آن، به دلیل مرگ ناگهانی قهرمان اصلی، اگر چه ظاهرا پایان یافته، اما از آنجا که روند داستان، به گونه‌ای است که «فردی »همچون نخ تسبیحی، سایر شخصیت‌های ماجرا را به خود وبا یکدیگر متصل و مرتبط می‌ساخت و می‌سازد ؛ پس می‌توان گفت قهرمان اصلی داستان یعنی «فردی »، همچنان زنده است و در ادامه ی ماجرا ‌ها و رویداد‌ها، کماکان نقش دارد و تا هر زمان که قلم از جوهر حقیقت رنگ می‌گیرد و بر صفحه ی دل‌های پاک  می‌نگارد، ثبت هر واژه گامی است به سوی نور و روشنی و پله‌ای برای بالارفتن از نردبان معرفت و دانایی .فردی  و فردی ‌ها زنده است تا هر وقت که  که دوستداران سادگی و صداقت و عاشقان پاکی و نجابت، زنده‌اند و نفس می‌کشند .
 فردی زنده است تا آن وقت که نویسندگان متعهد به دین و میهن و مردم، حقیقت را قربانی مصالح دنیوی و منافع فردی نمی‌کنند و برای قلم وهرآنچه که می‌نویسد رسالتی الهی، وظیفه‌ای ملی و ماهیتی مردمی قایلند .