مینو اصلانی در گفت و گو فارس،با اعلام این خبرافزود: این اقدام می‌تواند در جهت تقویت موضوع عفاف و حجاب در جامعه تأثیر مثبتی داشته باشد و حرکت بسیار مثبت و رو به جلویی است که کمک می‌کند زنان عفیف جامعه ما در آرامش خاطر فعالیت و حضور اجتماعی خود را انجام دهند.
وی گفت: قرار بود وزارت بهداشت در دوره‌های آموزشی که برای مدیران بیمارستان‌ها برگزار می‌کند دو واحد عفاف و حجاب بگنجاند که البته هنوز گزارش‌های آن به ما نرسیده است و ما پیگیر اجرای این مورد نیز هستیم.
رئیس بسیج جامعه زنان در حالی از ابلاغ این قانون خبر می‌دهد که ضمانت اجرای این قانون مشخص نیست و ممکن است مانند طرح‌های قبلی چون طرح تکریم بانوان اسیرحواشی شود.
طرح تکریم بانوان واصلاح محیط کار در شهرداری تهران  همان طرحی است که تابستان گذشته به منظور آسایش ورفاه زنان شاغل در شهرداری وجلوگیری از اختلاط غیرضروری کارمندان زن ومرد از سوی شهردار تهران ابلاغ شد. این طرح تا مدت‌ها با واکنش هاوحواشی متفاوتی از سوی رسانه‌ها ومسئولین مواجه بود.
واکنش‌هایی ازجنس موافقت ومخالفت در برابر هر اتفاق اجتماعی قابل پیش بینی وطبیعی است اما در این مورد شاهد مخالفت‌هایی عجیب وهمراه با عصبانیت، توهین،جوسازی‌های مغرضانه وگل آلود کردن دریای جامعه برای گرفتن ماهی‌های سیاسی بودیم.
با نگاهی به فضای رسانه‌ای زمان شروع این طرح در شهرداری شاهد موضع گیری‌هایی از سوی برخی مسئولین دولتی  درمذمت آن بودیم از اعتراض یکی از معاونان رئیس‌جمهور به بهانه دفاع از حقوق زنان تا اعتراض معاون وزیر کار وبیان مغایرت اجرای این بخش نامه با کنوانسیون‌های  جهانی کار! اما شاید امروز وبا گذشت چند ماه ازآن مقطع وفاصله گرفتن از فضای نقدهای بعضاً احساسی ویا سیاسی  از منتقدانی که همواره در هنگام صحبت از سروسامان دادن به وضع عفاف وحجاب وطرح‌هایی چون طرح تکریم بانوان که درشهرداری  اجراشد شروع به مخالفت می‌کنند پرسید دقیقاً با چه چیزی مخالف هستند؟!
آیا کاهش ساعت کار یا ساماندهی آن به نحوی که زنان دارای نقش خطیر همسرداری و رسیدگی به فرزندان در جایگاه بی‌بدیل مادر بهتر در این عرصه نقش آفرینی کنند غیرمنطقی است؟
آیا سپردن کارهایی به زنان که با روحیات وتوانمندی آنان قرابت بیشتری دارد جفا در حق آنان است؟
آیا جدا کردن فضای کار کارمندان زن ومرد بدون اینکه اختلالی در انجام کارهای محوله صورت  بگیرد وکارمندان زن به جای اینکه ساعت‌ها در محل کار با چند همکار مرد در یک محیط باشند وبه اجبار معذوریت‌هایی را تحمل کنند تضییع حقوق زنان است؟
آیا هشدارکارشناسان امورخانواده درمورد مشکلاتی از جمله بی‌تفاوتی وفروکش کردن احساسات وهیجانات  نسبت به همسر در افرادمتأهلی که درمحیط کارفرصت هم صحبتی وروابط گفتاری وشنیداری با همکار جنس مخالف خود را دارند  ومتاسفانه در مواقعی  از چارچوب‌های عرفی وشرعی درهمکلامی وانجام شوخی‌های لفظی نیز عبور می‌کنند نشنیده اند؟
پرپیداست که رعایت نکردن عفاف وحدود شرعی در محیط کار بر روی مردان وزنان مجرد هم تأثیر گذار است و رغبت ونیازآنان به ازدواج را کم می‌کند.
نا گفته نباید گذاشت حضور زنان در اجتماع وتحصیل وبه کار گیری تخصصها وتوانمندیهای آنها در چارچوب قانون وشرع  ازنظر امام بزرگوار ورهبر انقلاب  مانعی ندارد اما نیازمند زمینه‌های لازم است که توجه بیشتر مسئولین را می‌طلبد.هرچند دراین مورد گفتنی زیاد است اما نکته آزار دهنده،برخوردهای سیاسی ومغرضانه  در مواجهه با مقوله‌های غیرسیاسی و تنگ نظری به موضوعات اجتماعی  است که به جای نقد وبیان ضعفهای یک قانون وارائه راهکار، اصل آن را تخریب می‌کنند ومصالح جامعه را فدای امیال و منفعتهای زود گذر فردی یاجناحی می‌کنند.